Bir sabah umutlarımı ayaklar altında ezilirken gördüm. İçim acıdı. Ne zaman hayal kursam ters köşe oluyorum. Penceremden sarkan radyodaki melodiyi içeri çektim. Kimse bilmesin içimdeki kıyametleri ve kimse anlamasın hüznümü. Ben her sabah olduğu gibi bu sabahta sahte bir gülümsemeyle yaparım buz gibi olmuş çayla kahvaltımı.
Senden hediye kalan yaralarım yokluğunu öpüyor. Selam söylüyor sana verdiğin sözler. "Keşke tanımasaydım " cümlesini kuracak kadar kırgınım sana. Keşke seninle başladığım o yolda seni görmeden devam etseydim. Şimdi bu kadar yorgun olmazdı gözlerim. Uykum küsmüş rüyalarıma. Yanaklarımdan gözyaşı eksilmiyor, dudaklarının değdiği yeri temizlemek uğruna. !
Gidişini hayra yoruyorum, hayırlı olsun gidişin gittiğine.
Yoruldum. !
Yoruldum başlayamayan başlangıçlardan. Yoruldum her geleni sen sanmaktan.Ben kalbimin beynimi yakmasından yoruldum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
