Hüzün dökülüyor yine kirpik uçlarımdan. Dokunsalar ağlayacak gibi umutlarım.
Saçları hiç okşanmadı içimdeki kız çocuğunun. Bu yüzdendir bir yanımın delikanlı olması.
Bir müziğin ritminde hayat buluyor kalp atışlarım. Mutluluk buz bir pistin üstünde ve ben ayakta duramıyorum.
Her sabah uyanıp içimdeki siyah hüzünleri maviye boyuyorum. Biraz daha yaklaşıyorum karanlığa.
Oysaki herkes neşemi kıskanırdı. Herkess akıl verir kendim kayboluyordum gecelerin beyazında.
Solgun, kimsesiz içimdeki saçları dağınık kız çocuğu.
Ve düştüğü zaman tek başına kalkmış , çırpınmış ve makyajını göz yaşlarıyla silmiş bir kadın asla kimseyi kaybetmekten korkmaz. !
Sen ondan korkacaksın. Hüzünlerini gülüşüne saklamış bir kadın güçlüdür.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
ŞiirSiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
