Gerçek anlamda dürüst insanların kalmadığını görüyorum. Bana dürüst olmayı abartıyorsun deyip yalan söylemedim diye küsen arkadaşlarım var. Gerçekten çok komik !
Eskiden yalan söyleyince insanların yanakları al al olur eli ayağı birbirine girerdi, gözlerini kaçırır kem küm ederdi. Şimdi gözümüzün içine baka baka yalan söylüyorlar. Yalan söylediğini bildiğim insanları dinlerken gülüyorum. Buradan bakınca zavallı gibisiniz. !
Sorsak herkes tertemiz herkes yalandan nefret ediyor ama kimse dürüst olmak için bir şey yapmıyor. Düşün ki doğru söyledin ne kaybedersin ? Ya hu kaybedeceksen de dürüstlüğünden kaybet. Kimse yalancı olarak anılmak istemez öyle değil mi ? Peki neden yalan söylüyorlar bu kadar ? "Yaa beyaz yalan ne olacak ki" sözü kadar saçma bir şey yok. Yalana renkler uydurup ölçü belirliyorsunuz.
Hele bazıları var yalan söylediğine kendisi bile öyle inanmış ki yalan söylediğinden emin olup " bana neden yalan söyledin" diye soru yönelttiğimiz de "Vay efendim sen bana güvenmiyor musun ben bu kadar adi bir insan mıyım, güvenmiyorsan konuşma o zaman benimle" vs. vs. bunları duyunca bir bakmışsın ki özür diliyorsun. işte bunlar ustalaşmış yalancılar.
Sen masum yanını yalana bulaşmış insanlar uğruna boşa harcama. Unutma, bazıları hiç bir şansı hak etmez.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
ŞiirSiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
