Ben hevesle kurduğum hayallerin kırıkları altında ezilmekten yoruldum. Ne zaman tamamdır bu sefer mutluluğu yakaladım desem kayıp gidiyor avuçlarımın arasından. Cehenneme dönüyor cennetler serilen umutlarım. Biraz daha kopuyorum beyazın saflığından ve koşuyorum karanlık sevdalara.
Zavallı yüreğim tükeniyor her geçen gün. Olmayacak insanlar uğruna harcıyorum güzelim mutluluğumu. Yitirdim içimdeki mavi sevinci...
Huyunu suyunu bilmediğimiz insanlara güvenerek harcadık içimizdeki sadakat denilen duyguyu. Şimdi kim gelse kesin bu da gider gözüyle bakıyoruz. Bu bizim saflığımız mı yoksa karşı tarafın muhteşem oyunculuğu mu orası tartışılır tabii.
Ben hevesle kurduğum hallerimden vazgeçmeyi öğrendim. İçimde sızlayan her yarayı zamana bıraktım. Hazin sonları yaşamamak için yeni başlangıçlara kapattım kapılarımı.
Yalnızlığı sevecek kadar koptu içimdeki güven salıncağı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
