Sen gelmeyen yarınlarımın en güzel yanısın, en güzel bekleyişlerimin gelmeyenisin. Sabır taşlarını çatlatıyorum kalbimin köşesinde. Hani olurda belki gelirim aklına diye. Hecelerim dilimi kurutuyor, sessizliğim sağır ediyor göz bebeklerimi. Bir çıkmazın mavi sonusun sen. Beyazın saflığı siyahın karanlığı saklı gülüşünde. Sen geleceğimin en güzel gelmeyenisin.
Kırıldık, dağıldık, parçalandık. "Unut ondan fayda yok" diyenlere inat adını duyduğum an gülümsüyorum. Neşeli şen şakrak değilim artık. Biraz daha olgunlaştırdı sevgin beni. Fevri davranmıyor sinirlenmem gereken yerde sadece gülümseyip geçiyorum. Büyüttü beni bu aşk. Bakışlarıma bin bir anlam yüklüyorum. Kör olan duyguların görmüyor içimde büyüttüğüm Leyla'yı...
Üzülmedim hiç bir zaman, herkes yapabileceği en güzel şeyi yapıyor ya hani, biz de öyle yaptık, ben güzel sevdim sen güzel gittin. Başlamadan yarım bıraktık bu romanı. Yolun başlangıcında yalnız kaldım belki gelirsin diye yavaş yavaş ilerledim umutsuzluğa.
Gelmeyişinden tanıyorum seni. Ve bir sabah kapalı olacak geldiğinde ardına kadar açık olan o kapı. Lütfen kapıyı çalmadan git. Git ki tekrar kanamasın göz bebeklerim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
