Bir gün çıkıp gideceğim günler gelecek bu şehirden. Ciddi ciddi toparlanıp gideceğim yanıma hiçbir şey almadan. Kavgamı gürültümü , hayal kırıklığımı sarkıtıyorum sigara içtiğim balkonumdan.
Çok yüke gerek yok. Düşlerimi, gülüşlerimi ve umutla kurduğum hayallerimi ve kız kulesinden bir tutam sevdayı doldurur bir kavanoza def olup giderim bu şehirden. Gün geçtikçe sahte oluyor aşkları , gün geçtikçe yalana bulaşıyor, yeminle kurulan aşklar bile.
Gitmeliyim. Evet gitmeliyim beni kimsenin bilmediği, bir bardak çayın hala hatırı olduğu, bir tebessüm için gösterilen çabaların olduğu bir kente.
Maviye boyarım duvarlarımı, küçük küçük not kağıtlarımı da alıp cebime ansızın gitmeliyim belki gecenin köründe belki de sabahın 5'inde.
Artık bilinmiyor kıymetler.
İçimdeki kararmış gülüşlerimi bir kaldırım kenarına koyup, sessizce terk etmelim lanete bulanmış sokakları. Yaramın üstündeki kabuğa minik bir papatya çizip , umutla başlamalıyım yeşile çalan minik bir bahçede. Birkaç kedi ve beni sabahları uyandıran kuşlarım olsun mesela.
Ben, bendeki her yarayı bu şehre bırakıyorum. Olur da takılıp düşerseniz anılarıma oturup biraz siz ağlayın. Ben gözyaşlarımı mutluluğa gizliyorum.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PuisiSiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
