İnsanlara yaklaştıkça insanlıktan çıkıyor içimdeki masum yanım. Çok kötü bir döneme denk geldik gençler. Dostun arkadan kuyu kazdığı, sevdiğin inanların aslında sadece yalandan ibaret olduğu, hatta babana bile güvenme denilen o dönemin tam göbeğindeyiz. Can çekişen insanlık sosyal medyada oldukça sevecen aslında.
Sallanan bir köprünün ortasındayız galiba. Ne dost ne de düşmanın rengi belli. Aşklar desen günü birlik. Daha dün onsuz yapamam derken bugün bir başkasına güzel cümleler kurabiliyor. Bir robot misali yaşayıp gidiyoruz. Birbirimize çarpa çarpa hayattan ders alıyoruz kimi zaman. Hasetlik diz boyu en yakın arkadaşlar bir birinin aşkını başarısını kıskanıyor. İnsan kimden destek alacağını şaşırıyor. Benim mutsuzluğumla mutlu olanları gördükten sonra kimseyi mutlu etmek için uğraşmadım. Kötü günümde kim yanımda değilse ayırdım yolumu. Bir sınır çizdim kendime o sınıra kadar sabrettim mücadele ettim, fedakarlık ettim. Baktım olmuyor ben de vazgeçtim. Hep kendi mutluluğu için çevresinde insan tutanlardan uzak durdum.
İnsanları tanıdıkça , insanlığı tanıyamaz oldum. Az olsun öz olsun dedim. Değmeyecek insanlar uğruna çabalamayın asla. Olmuyorsa zorlamayın mesela. Beni anlasın benim aşkıma dostluğuma inansız diye kendinizi kaybetmeyin. Gözleri aşka dostluğa kör olmuş birisinin hislerine dokunamazsın.
Değer gördüklerinize nankör olmayın, sizi hak etmeyenlere de kendinizi adamayın.
İnsanların doyumsuzluğunu görünce yalnızlık özel bir durum oluyor.
Biz yalnızlar çok kalabalığız aslında ...
LÜTFEN YORUMSUZ VE VOTESİZ BIRAKMAYIN :)
İNSTAGRAM : songulunnotlari & songulunsall
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sevgili Küllük
PoetrySiyah papatyalar toplayıp saraylar yapıyorum kendime artık yalnızlığın kraliçesiyim ben. Kalbimin kırıkları batıyor yine gülüşlerime Hayallerim kirli bir çocuk yüzüyle kâğıt mendil satıyor umutlarıma. Ey sevgili, ruhum sensiz heba, yaralı, ölü. Elle...
