FERFECİR

15.BÖLÜM-Aşk Sarmalı

İkinci şansa inanır mısınız? Tükenen hislerin tekrar yeşerebileceğine...

Hayatta en imkansız olarak gördüğüm şey tam olarak buydu, birkaç zaman öncesine kadar. Kalbimin kilitlendiğine kendimi inandırmış ve ondan başkasını almayacağıma dair yeminler ediyordum durmadan.

Ama bir mucize gerçekleşmişti benim için. Zaman zaman acıyla kavrulan, artık kendi kırıklarını bile onaramayacağına neredeyse emin olduğum kalbim, belki de ilk defa beni yanıltmıştı. Uzun bir zaman sonra ilk defa başkasının adı için teklemiş, ilk defa başkasının sesini duymak istemişti. Bu hissettiğim duygu, adı her neyse işte, beni karanlıktan çıkarmıştı. Son dakikada gelmişti ama iyi ki gelmişti. Ve benim onu kolay kolay bırakmaya asla niyetim yoktu.

Dakiklardır ayakta öylece dikiliyorduk ve ikimizde tek kelime dahi edemiyorduk o büyülü sözlerin üzerine.

Zar zor kendime gelip gözlerimi açtığımda onun da gözlerinin kapalı olduğunu fark ettim. Bir adım bile uzaklaşmadan konuşmaya başladım.

"Bu an gerçekten yaşanıyor mu yoksa ben yine bir rüya mı görüyorum?"

Yavaş yavaş gözlerini açıp yüzüme baktı ve narin bir gülümseme kondurdu dudaklarına.

"İnan bana ben de dakikalardır gerçekliğini sorguluyorum. Ama bak.."

Bir elini kaldırıp saçlarıma getirdi ve okşamaya başladı.

"Elim saçlarında, seni hissedebiliyorum, nefesini hissedebiliyorum, kalbinin bu sefer benim için hızlandığını hissesebiliyorum. Bu an gerçek ve biz artık sevgiliyiz..."

Biz sevgiliyiz..

Oturup ağlamak istiyordum. Bir insanın söylediği her kelime beni nasıl bu kadar etkileyebilirdi?

"Ve bir saniye... Yine rüya mı görüyorum derken, sen beni daha önce rüyanda mı gördün?"

Eveeet İrem. Hadi gazan mübarek olsun çünkü kaçışın yok..

"E-evet. Göremez miyim?"

Kıkırdadı.

"Görebilirsin tabii. Hatta sık sık görmelisin bence. Ama ben, ne gördüğünü merak ettim. Rica etsem benimle de paylaşır mısın?"

Beni yine köşeye sıktırmıştı ve asla kendimi kötü hissetmiyordum. Aksine anlatasım da yok değildi hani..

"Hm, madem çok ısrar ediyorsun anlatayım bari.."

Gülümsedi.

Ah çok güzel gülüyordu..

"Rüyamda tıpkı şuan olduğumuz gibi bir sahildeydik, sen bana olan duygularını söylüyordun.."

Bir elini yanağıma getirdip, parmağını yanağımda gezdirmeye başladığında artık bunlara alışmam gerektiğinin farkındaydım.

"Peki sen ne cevap veriyordun..?"

"Tam o sırada inanır mısın,annem uyandırdı.."

Bir kahkaha patlatırken ben de ona katılmamak için kendimi çok zor tutuyordum.

"Hmm, öyle demek.."

Muzip bir sırıtışla devam etti.

"Ben tamamlayayım o zaman..Sen de benden deliler gibi hoşlandığını söylüyordun. Merakını gidereyim dedim."

Artık içimde tutmaya dayanamadığım kahkahamı salıverdiğimde ikimizde saçma sapan bir şekilde gülmekten ölmek üzereydik. Yavaş yavaş kahkahalarımızı durdurmaya çalışırken, içimden tam da o an geçen şeyleri Selim'e söylemek istedim. Bilsin istiyordum, onun için hissetiğim her duyguyu, her düşünceyi duysun istiyordum.