ÇOK YOĞUN CİNSELLİK İÇERMEKTEDİR +18 VE +21
(Bu kitapta ki her şey bir hayal ürününden ibarettir.)
Düzenlemeye alınacaktır.
Şimdiden hepinize keyifli okumalar diliyorum. ✨
Bazı aşklar hayal kırıklığını yaşatırken; bazı aşklarda efsaneyi yaşatır.
...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen.
Sevgililer. 🌹
(Sınr 50 oy, 100 yorum. Sınır tamamlandıktan sonra özel, bölümleri gelecek )
Keyifli okumalar diliyorum. ✨
Bazen uzakta olmak, bazense yan yana olmak yakar insanın canını. Bazen tam arafta olmak alıp, çıkmaz sokağa sürükler bizi.
Ben tam olarak arafta kalan kişilerdenim. Arafta olduğunu bilen, ama araftan uzaklaşmak isteyen o kişiyim.
Bizim içeri girdiğimiz, hatta ben kızların yanına gidene kadar ne annem, ne de İkbal teyze çekti bakışlarını üstümden/ üstümüzden.
Kızların yanına vardığım anda sorgu memuru misali tuttular beni sorgu yağmuruna ama hiçbirini algılamıyor, annesine sıkıca sarılan adamdan bakışlarımı çekemiyorum.
Düşkündü annesine bunu, annesiyle bulduğun her ortamda annesine sarılması, koklaması ve alanından öpmesinden anlıyorum - ki annesine düşkün olduğunu sergilemekten asla çekinmiyordu. Bazı kesimin aksine.
Bazı kesimler sırf onlara 'Ana kuzusu," denilmemesi için annesiyle aynı ortamda bulunmaktan çekinirdi. Hatta anneleri ile aynı ortamda bulunmamak için binbir bahaneye sığınırlardı.
Ben onları pür dikkat işlerken Oğuz, gelip kolunu annesinin omuzuna atmıştı ki Uğur, çocuk gibi Oğuz'un elini itekledi. Daha sonra ise kardeşinin kolunu tutup ona da sarıldı ve ben, bu tabloyu yüzümde ki kocaman sırıtma ile izledim.
Çok tatlıydılar. Benden beklenmeyen bir itiraf ama gerçekten çok tatlılar.
Söyle Uğur'un yüzünü sıkasım gelmedi değil hani. Ya bir anda kanım kaynadı ona.
Uğur, ona hayran hayran baktığımı hissetmiş olmalı ki başını benim olduğum tarafa doğru çevirdi. Yüzümde ki gülüş canlılığını korurken, Uğur hafifçe gülümseyip tekrar annesine ve kardeşine sarıldı.
Yediğim cimcik ile bakışımı onlardan ayırıp, Zeynep'e çevirdim.
"Yetmez mi gözünle çocuğu yediğin," dedi pis pis gülerek. Güldüm, hem de tüm dişlerimi sergileyerek. Yetmeyecek gibi hissediyorum, ne kadar izlersem izleyeyim yetmeyecekmiş gibi hissediyorum ve bu his... Bu his insanı bilinmez kılıyor.
Bu his insana bildiğini unutturuyor... Yoluna koca taşlar koyuyor ve her taşın altına da bir duygu ekliyordu.
Ve eğer gücüm yeterse ben... Ben taşların altında ki tüm duygulara sahip olmak ve hepsini en uç noktada yaşmak istiyorum yaşayabilirsem.
"Yamyam mıyım lan ben?" Dedim gülerek. Zeynep tepkimle birlikte kocam bir kahkaha atıp, kulağım doğru eğilerek "Ama az önce yamyamdan bir farkın yoktu," diye fısıldadı.
