24. Bölüm.

1.4K 46 61
                                    

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Oy verip, yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Keyifli okumalar diliyorum. ❤️

(Sınr 50 oy, 100 yorum. Sınır tamamlandıktan sonra özel, bölümleri gelecek )

Sevgilerle. 🌹

Öyle anlar var ki hayatta ve öyle anlara şahit oluyor ki benliğimiz, bazen anormal olan şeylere bile şaşırmıyoruz. Ya da şöyle mi demeliyim, yaşanan ve hala yaşanmaya devam eden onca şeylere şahit olmak, bizi duygusuz birine dönüştürmüştü.

Ama şimdi olanlar... O kadar rüyamsı ve bir o kadar gerçekçi ki, Uğur'un elini tutmuş olmama ve birbirimize oldukça yakın olmamız bile benim bu andan çıkmama, gerçekleri kavramama yaramıyordu.

Bu, denli şaşkın olmamın nedeni kıskançlık değildi elbette. Bu, ne ara bu evreye geldiklerini bilmeme şaşkınlığıydı.

Gökhan ağabey, Semih ağabey ve kızlar... Bunların hepsi bilirken ben mi bilmiyorum ya da ağabeyim sadece Gökhan ağabeye ve Semih ağabeye mi söyledi. Belki de hiç birimizin ilişkilerinde haberimiz yoktu.

Uğur'un, hafifçe elimi sıkmasıyla düşüncelerimin üzerini çizip, an'a odaklanmaya başladım.

"Ederim," dedi Esra, sanki bu anın gerçekliğine o da inanmıyormuş gibi. Hemen sonra ise, oldukça coşkulu ve heyecan dolu bi' sesle bağırdı.

"Ederim, seninle evlenmeyi kabul ederim."

Onların o anki heyecanı bir anda bana yansımış olmalı ki, Uğur'un elini sıkıca tutup, elini kendime doğru, Uğur'un yanıma yaklaşması için, çektim.

Uğur, en ufak bir duraksama yaşamadan yanıma geldiğinde, sağ elini elimden çekip, belime götürdü, sol eliyle de elimi kavradı. Dışardan bakıldığında değişik bir duruş olsa da niye yalan söyleyeyim Uğur'un hissetmek bana iyi geldi.

Ağabeyim, birkaç dakikalık sevinç şaşkınlığını yaşadıktan sonra, Esra'nın parmağını yüzüğünü takmadan ayağa kalkıp, hızlıca Esra'yı kendine doğru çekerek sarıldı.

Bir insanın sarılmasından mutluluğu ve aşkı anlar/ tanır mısın? Ben tanırım. Daha doğrusu tanımam sanmıştım ama artık tanırım.

Ağabeyimin Esra'yı aşkla sarıp sarmalaması ve sanki ondan kopmasından korkuyormuş gibi kollarını sıkıcı Esra'nın etrafında dolması... O an, ağabeyimin Esra'ya olan tutumun şahit olduğum ilk andı. O kadar sıkıca sarılmışlar ki birbirlerine, Esra'nın sessizce gözyaşı döktüğünü bile ağabeyimin Esra'dan ayrılmadan bir elini havaya kaldırıp, Esra'nın yüzüne götürmesiyle fark ettim.

Yanağından usul usul süzülen mutluluk gözyaşı, benim de duygulanmama neden oldu. Kardeşim dediğim kızın ağabeyimin eşi ama daha çok benim yengem olacak olması... Tüm bu düşünceler o kadar tatlı ve güzel ki, bunların sadece bir hayalden ibaret olmasından korkuyorum.

Sadece Arkadaşız Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin