DANTEL //+18 TEXTİNG

1.6

1

2

3

4

5

6

Yok sakinleşemiyorum.

"Mehtap Alsancak saçımı 5 saniye içinde bırakmazsam sevdiğim adamın annesi demem Allah ne verdiyse girişirim sana"

"Seni orospu seni Bu akılları ceyda dan mı alıyorsun o da orospu bilmiyorum sanki ben oğlumla aramı hep o bozdu Batuhan ile de sen Bozmaya çalışıyorsun ama ben mehtap Alsancağım buna izin vermem. Anlıyor musun beni seni kepaze"

Batuhan annesinin elinden saçımı almaya çalışıyordu ama kadın kene gibi yapıştı saçıma hayır canımı da acıtıyor gerizekalı.

"Anne güneşin saçını bırakmazsan bir daha seninle asla görüşmem."

"Batuhan sen sus bu fakir yollu giriyor senin aklına ben biliyorum annecim korkma sen sakın"

"Batuhan benden günah gitti"

Saçımı tutan elini alıp çevirdim.

"Bırak beni küçük sürtük"

"Anne ağlama yeter artık bu duruma akşama bir son vereceğiz çık evimden ve sevdiğim kadından uzak dur"

Annesini kolundan tutup kapının önüne doğru itti.Her ne olursa olsun böyle yapması beni biraz da olsa üzmüştü.

"Batuhan lütfen böyle yapma ne olursa olsun annen o senin"

"Güneş sen karışma doğurmakla anne olunmuyor mehtap Alsancak bunu çoktan haketti"

Annesine kapıyı açıp konuştu.

"Sen düzelene değişene kadar ne seninle konuşacağım nede görüşeceğim bana ve hayatıma saygı duyacaksın gerçek bir babaanne gibi olacak davranacaksın sevdiğim insanların yanında beni küçük düşürmemeyi öğreneceksin lütfen şimdi git"

Annesi hiç Bir şey demeden kapıyı çarpıp çıktı. Sinirle oturma odasına geçip oturdu.

"Özür dilerim böyle olsun istemezdim Güneş"

"Önemli değil Batuhan. Bana taksi çağır eve gideyim ben"

Kafasını sallayarak cebinden telefonunu çıkardı bir numara tuşlayarak taksi çağırdı.

Taksi gelene kadar ne o ne ben konuşmamıştık. Taksinin kornaya basması ile oturduğum yerden kalkıp kapıya doğru seri adımlar ile ilerledim.

"Söz veriyorum telafi edeceğim Güneş hep kötü anılar ile hatırlıyorsun beni ama düzelecek her şey bebeğim."

Hafifçe gülümsedim.

"Ben bu aşka olan inancımı burdan gittiğim gün kaybetmiştim Batuhan bizden olmayacağını zaman bana çok iyi öğretti. Bence biz arkadaş kalalım çünkü başımızda bunca dert varken bizden olmayacak"

Yine dolu gözlerle gülümseyerek yanından ayrıldım. Asansöre binip zemin katı tuşladım. Akan gözyaşlarımı silip aynadan kendime baktım. Dağılmış gözüküyordum. Saçlaeım yanlardan çıkmış dudaklarımdaki rujum çıkmıştı. Bu kafayla eve gidersem annem soru yağmuruna tutardı. Üzerimi değiştirmem gerekiyordu. Umurumda dahi değildi buradan bizimkilerin barına gitsem anca dağılırdı kafam. Asansörden inip taksiye bindiğimde adresi söyledim. Telefonumu çantamdan bulup Oğuzhanı aradım ikinci çalışta açtı.

"Güzellik"

"Nerdesiniz?"

"Berkayın barındayız ne oldu?"