DANTEL //+18 TEXTİNG

2.2

Uyandığımda yine bir hastane yatağındaydım bıktım artık sürekli hastane odasında uyanmaktan. Kolundaki seruma gözüm değdiğinde sakinleştirici takılmıştı. Yan tarafıma baktığımda Batuhan gözlerini bana dikmiş bakıyordu.

"İyi misin Güneş?"

"Evet."

Aklıma gelen Oğuzhan ile yattığım yerden hızlıca kalktım.

"Ne yapıyorsun Güneş daha yeni uyandın yat dinlen"

"Oğuzhanı görmem lazım bırak beni"

Yanıma gelip kolumda tutmuştu o esnada.

"Oğuzhan ameliyatta yat dinlen sen"

"Yatıp yatmamam sana kalmadı Batuhan bırak beni gidicem."

Kolumu elinden hızlıca çektim. Sağ kolumun iç tarafındaki serumu hızlıca damar yolumdan çıkarttım. Acımıştı biraz. Yatağımdan kalkarak kapıya çıktım. Mehmet ile onur kapıdaydı.

"Oğuzhanın ameliyatına hangi doktor girdi?"

"Akif Işık"

"Tamam ben onun yanına gidiyorum ameliyatına gireceğim gireli ne kadar oluyor"

"Yeni sayılır" diye cevapladı onur.

Ameliyathane in kapısına gittiğimde melek hemşireye gördüm.

"Bende gireceğim ameliyata"

"Güneş iyi değilsin ablacım"

"İyiyim ben bir şeyim yok onu iyi edersem daha iyi olacağım."

Kafamı içeriye çevirdiğimde narkoz veriliyordu. Üstü çıplaktı.

"Güneş Akif hoca izin vermez"

Akif hocaya baktığımda hayır anlamında kafasını salladı.

"Güneş hemşire hasta seni sayıklıyor buraya gel"

Ağzıma maskeyi takıp içeri girdim.

Adımı sayıklıyordu.

"Güneş"

"Güneş"

Elimi alnına koyduğum sırada ameliyathanedeki herkes çıkmıştı bir kaç dakikalığına.

"Burdayım canımın yarısı bırakmadım seni söz veriyorum iyi olacaksın olman için gerekirse 7/24 başında beklerim. Kalbimin kıymetlisi gitmedim korkma yanındayım."

Gözyaşlarım alnını ıslatıyordu ki elimi sıktı çok hafif bir sıkmaydı ama beni duyuyordu.

"Biliyorum beni duyuyorsun
Sadece korkuyorum sana kendimden daha fazla güvendim bunca zaman Oğuzhan benim Oğuzhanım çocukken de böyle severdim seni benim Oğuzhanım o derdim annen ile kavga ederdim. O zamandan belliydi sanki her şey. Asıl kör olan benim biliyor musun bunca yıldır bana olan aşkını hiçe saydım. Biliyordum ama görmek istemedim işte. Yanlış insanlarda harcadım kendimi sevgimi ama söz veriyorum sana sen burdan sağ Sağlim kalk ne istersen yapacağız birtanem kalbimin incisi. "

Dudaklarımı önce alnına sonra hafifçe dudaklarına bastırdım. Ağlayarak girdiğim ameliyathane odasından ağlayarak çıkıyordum. Kalbimi seninle bırakıyorum adam sağ Sağlim çık şurdan kalbimi kendinle birlikte getir.

Kapıdan çıktığım gibi Akif hoca ile melek hemşire girdi içeri. Dışarıya çıktığımda Mehmet, onur, Berkay, Batuhan, Burak, Ahmet, celal, pınar hepsi bana bakıyorlardı.

Kollarını ilk önce açan pınar olmuştu. Sıkıca sarıldığımda hem o hem ben ağlıyorduk.

"Kalbimi bırakıp çıktım pınar canım çok yanıyor"