DANTEL //+18 TEXTİNG

2.7

En Son ki konuşmadan sonra Oğuzhan ile görüşmemiştim. Söylediği hiçbir şeyi unutmuş yada affetmiş değildim. Sürünsün pezevenk. Bu akşam hastanede nöbetim vardı. Oğuzhan araya girerek hastaneye yeniden başlamıştım. Sahibi olduğu hastane de gelir gelmez iş bulmamdan şüphelenmem gerekiyordu ya zaten neyse! Kısa bir duşun ardından odama girip beyaz iç çamaşırlarımı giyip hastane üniformalarımı üzerine geçirip saçlarımı tarayarak ıslak bıraktım kurutma ile uğraşamazdım şimdi. Çantamı alıp odamdan çıktığım sırada telefonun çaldı. Arama beni Oğuzhan.
Telefonu açıp kulağıma götürdüm.

"Evet"

"Bebeğim nerdesin?"

"Sanane nerdeysem neredeyim"

Bir yandan da ayakkabılarımı giymeye çalışıyordum. Ayağımı merdivene hafifçe vurduğumda ağzımdan küçük bir inleme çıktı.

"Hassiktir güneş ne oldu?"

"Sus Oğuzhan konuşma. Senin yüzünden zaten herşey."

"Aşağıdayım gel de konuşalım"

"Konuşacak ne kaldı aramızda Oğuzhan söylediğin hiçbir şeyi unutmadım. Adam gibi özür bile dilemedin seni affettiğimi sanıyorsan yanılıyorsun."

"Özür dilerim bebeğim çok üzdüm seni hadi gel konuşalım"

Telefonu yüzüne kapatıp ayakkabılarımı giyip asansöre bindim. Benim katımdaydı şanslıydım. Bir kaç dakika sonra aşağıya indiğimde arabasına yaslanmış sigarasını yakıyordu. Hayır bu adamı görünce kızmam lazım neden heyecanlanıyorum ki?! Siyah gömleği nin altına giydiği siyah kot bu adama ayrı bir hava katıyordu. Ne olursa olsun sevildiğimi sonuna kadar hissediyordum ama onun bunu bilmesine gerek yok. Batuhan dan sonra mutluydum. Yanından geçip gideceğim esnada kolumu tuttu. Gözlerimi bakışlarına çevirdiğim de üzgün bakıyordu. Pişmandı biliyordum ama sürünmesinde zarar yoktu. Kolumu bırakıp belimi tuttuğunda tam önünde duruyordum.

"Özledim"

Dudaklarım yukarıya kıvrıldı.

"Özletirim"

Bu sefer onun sağ yanağı yukarıya doğru kıvrıldı.

"Konuşalım mı biraz?"

"Ne konuşacağız?"

"Bizi nişanımızı düğünümüzü mesela balayına nereye gitmek istediğini"

Kollarından sıyrıldım.

"Oğuzhan ben sana bu konuda neden nasıl güveneyim nerden bileyim yine ilk hatada veya ilk gördüğün şeye inanmayacağını yine bana aynı hakaretleri saydırmayacağını?"

"Emin ol bir daha olmayacak çiçeğim söz veriyorum."

"Hiç inanasım gelmiyor."

Tam o anda bir araba sesi duyuldu. Ani bir fren ile bizim kapının önünde durdu. Hızlı adımlar ile Batuhan yanıma geldi.

Şok olmuş bir biçimde Batuhana bakıyordum ona karşı hissettiklerim bu kadar gerçek olsaydı şu anda heyecanlanmam gerekirdi öyle değil mi? İçimde zerre heyecan, aşk, tutku hiçbiri yok.

"Güneş biraz konuşalım mı lütfen?"

Oğuzhan yanıma gelip kolumu elinden aldı.

"Benim karım seninle hiçbir şey konuşamaz"

"O senin karın değil. Ayrıca ilk beni sevdi bunca yıldır sen yoktun ben vardım kafası karışık güneşin o yüzden senin yanında benimle evlenecek. Ve sen sadece izleyeceksin."