DANTEL //+18 TEXTİNG

2.3

Anlamadım bu çocuk karım ol mu dedi ben uykusuzluktan halis falan mı görüyorum?

"Anlamadım ne dedin sen"derken göğsünden kalkıp direk yüzüne bakıyordum.

" Kötü bir şey demedim canım alt tarafı hayatımın kadını ol dedim "

Pat diye evlilik teklifi almayan da ne bileyim yani.

" Sen iyileş sonrasına bakarız  "

" Ben bunu cevap olarak kabul etmiyorum ama"

"Şaşırdım ne diyeceğimi bilemedim"

"Evet de kurtul güzelim"

"Çok hızlı gitmek istemiyorum Oğuzhan zamana bıraksak olmaz mı?"

"Anlıyorum seni kalbin çok kırıldı çok yıprandın ama ben seni iyileştiririm iyi ederim bana güven sen almazsan Hatice hemşire alırmış"

"O kimden kimi alıyormuş gideyim de keseyim şunun hesabını"

Kolumdan tutup kendine çekti.

"Şaka yapıyorum bebeğim sadece sen yokken biraz fazla işve cilve yaptı da"

"Ha sende oturdun onun işve cilvesini izledin yani ben burda senin için ağlarken iyi ol diye kendimi yırtarken sen onun işve cilvesine mi kandın izledin"

Yanından yeniden kalkacağım sırada yeniden kolumu tuttu.

"Minik kedim beni kıskanmış mı oy ben sana ölürüm."

"Ölme sen benim için yaşa"

Yeniden koluna yatırdığında ne ara sakinleştiğimi hatırlamıyordum.
Dudakları yeniden dudaklarıma yaklaşırken bu sefer kimse gelmedi yada telefon çalmadı.

Dudakları dudaklarımı bulduğunda yumuşacık öpüyordu. Alt dudağımı çekiştirirken elimle yanağına dokundum. Yeni çıkmaya başlamış sakallarını okşadım elime batmasını umursamadan.Dudaklarını dudaklarımdan öpe öpe çekti.

"Seni seviyorum Güneş aklının alamayacağı kadar yıllardır gizli seviyorum. Bize bir şans ver izin ver birlikte aşalım her sorunu bilşyorum korkuyorsun ama korkma her şeyi birlikte yoluna koyacağız"

Mutluluktan akan gözyaşlarımla dudaklarımı dudaklarına bastırdım. Güzel anı biri bozmasa olmazdı zaten yine kapı açıldı.dudaklarımı çekeceğim sırada izin vermedi.

"Ayayay allahım bu gözlerim neler görüyor aile var aile" diye pınar konuştu.

Dudaklarının üstünden gülümserken zor da olsa ayrıldım kollarından dudaklarından.

"Sen daha fazlasını yaptın biz bir şey diyor muyuz pınarcım"

Yüzü kıpkırmızı olmuştu.

"Şaka yaptım utanma kız"

Oda gülüyordu içeriye hepsi birden dalınca yerimde öylece kaldım. En arkada Alparslan abi ile Ceyda abla girmişti. Batuhan yoktu olmasın da zaten.

"Koçum iyi misin?"

"Çok iyiyim hatta keşke daha önce kaza geçirseymişsim diye düşünüyorum"

"Allah korusun manyak deme öyle"

Ceyda abla bir bana bir Oğuzhana bakıyordu ne olduğunu anlamaya çalışıyordu.

"Sizin aranızda ne var?" bir anne edasıyla sorguya çekiliyorduk resmen. Odadaki herkes susmuş bana bakıyorlardı.

"Benim çıkmam gerekiyor hastalarım bekler geçmiş olsun sanada"