ဒီနေ့ ခရီးစထွက်မဲ့နေ့မို့ မယ်မင်း အကုန်ပြင်ဆင်ပြီး သက်ထားတို့အိမ်ကို ထွက်လာခဲ့တယ်။ သက်ထားဆီရောက်တော့ နှစ်ကောင်သား ဟိုဟာယူဦး ဒီဟာယူဦးနဲ့ တွေ့သမျှပစ္စည်း အိတ်ထဲကောက်ထည့်နေကျတယ်။ ဒီနေ့မှမေကြီးက ထူးထူးဆန်းဆန်း စျေးခေါ်သွားက ဂျင်းဘောင်းဘီလေးတစ်ထည် ဝယ်ပေးတာမို့ မယ်မင်းတစ်ယောက်စပို့ရှပ်အဖြူလေးနဲ့ ဂျင်းဘောင်းဘီတွဲပြီး မဝတ်စဖူး ဝတ်ပြီး ကိုယ့်ကိုကိုယ် အရမ်းလှနေပြီ ခံစားနေရတယ်😂
သက်ထားနဲ့ နှစ်ယောက်သားပြင်ဆင်ပြီး ထွက်လာတော့ သက်ထားအိမ်ပေါက်ဝမှာ စောင့်နေတဲ့ကိုရှိန်းကိုတွေ့လိုက်တယ်။
သက်ထား : "ဝိုးးး ကိုရှိန်း မိုက်လှရီလား စတိုင်က ဟဲဟဲ တိုက်ဝတ်လာကြသလား မှတ်ရတယ်"
ကိုရှိန်းက အမဲရောင်စပို့ရှပ်နဲ့ ဂျင်းဘောင်ဘီနဲ့မို့ သက်ထားမလှမ်းစနေမှန်း မယ်မင်းသိတာကြောင့် စကားချက်ချင်းလွှဲလိုက်မိတယ်။
"ကိုရှိန်း မယ်မင်းတို့ကို လာစောင့်နေတာလား"
"အင်းးး"
"သြော် ဟုတ်"
"သွားကြမယ်ဟေ့ ငါတို့တွေ"သက်ထားတစ်ယောက်
ပြောပြီး အရှေ့ကထွက်သွားတာမို့ မယ်မင်းတို့နှစ်ယောက် အနောက်ကလိုက်ရတယ်။ မယ်မင်းလက်ထဲက အဝတ်အိတ်ကို အမှတ်တမဲ့ လှမ်းဆွဲလိုက်တာကြောင့်
"ရပါတယ် ကိုရှိန်းရဲ့ မယ်မင်းနိုင်ပါတယ်"
"ကို ဆွဲပေးချင်လို့ပါ"
" အင်း ကျေးဇူးပါ ကိုရှိန်း"
ကိုရှိန်းတစ်ယောက်ဒီနေ့ ထူးဆန်းနေသလိုပဲ။ စကားလည်း သိပ်မပြောဘဲ ဘာဖြစ်နေမှန်းကို မယ်မင်းမခန့်မှန်းတတ်ဘူး။
"မင်း ဆေးတွေရော ပါလာရဲ့လား"
"ပါတယ် ကိုရှိန်း နှစ်ယောက်စာလုံးအသေချာထည့်လာတာ😁"
သက်ထားရော မယ်မင်းပါ နှစ်ယောက်စလုံးကားမူးတတ်တာကြောင့် ခရီးထွက်ရတာကြိုက်ပေမယ့် ကားစီးရမှာ ကြောက်ကျတယ်။
ВЫ ЧИТАЕТЕ
First (ပထမ)
Любовные романыတစ်ခါတစ်လေ ဘဝမှာ အလိုချင်ဆုံးက သူကိုယ့်ကို ဘယ်သူရဲ့ ပရောဂမှ မပါဘဲ သတိထားမိသွားတာမျိုး😌
