Azvameth: The Deceiver Mafia Boss (UNEDITED VERSION)

Chapter 21

Alana Amoire's Point of View

Isang ngiti ang iginawad sa akin ni Mixi habang papunta ako sa gawi niya. Habang ang kasama niya ay masama pa din ang tingin sa akin. Nilakasan ko ang loob ko at tumungo sa gawi ng anak ko.

"Bakit ka umalis? Alam mo bang nag-aalala ako sayo!?" Ani ko.

"I'm sorry po, Mommy. Nagising na lang ako wala kayo. Kaya hinanap ko po kayo. Pero wala po kayo kaya nagpunta ako dito sa rooftop. Nakilala ko nga po dito si Uncle Azva. Alam po ba ninyo, marami kaming napagkwentuhan!" Magiliw nitong wika.

"Let's go, baby."

Hinawakan ko sa kamay ang anak ko at hinila siya papaalis. Pero bakit pa man kami makalabas sa pinto ay may kamay na pumigil sa amin. Pinikit ko ang mga mata ko at sinubukang kumalma.

"I need an explanation." Seryosong wika niya.

Dahan-dahan akong lumingon sa kanya at tinignan siya ng diretso sa mga mata niya. Pinanatili ko ang sarili ko na walang kahit ni anong bakas ng kaba.

"What do you mean? What explanation?"

His eyes shout angerness. Bawat tingin niya sa akin ay alam kong may alam na siya. Pero kahit ganoon pa man ay hindi ako magiging mahina at susunod lang sa kung ano ang gusto niyang iutos.

"Don't fool me, Alana. I need an explanation! Who is she? Is she your daughter!?" Sunod-sunod niyang tanong.

Tumingin ako sa kanya at nakipag-sabayan ng tingin sa kanya. "I don't need to explain, Azva. Nandito ako para sa anak ko at aalis na kami. Kaya kung pwede lang ay bitawan mo kamay niya!" Mariin kong sagot.

Mariing umiling si Azva. "Don't play with me! Can you just answer my question! Is she your daughter?" Muli nitong tanong.

"Ano bang pakialam mo kung anak ko siya? Kung sabihin ko sayong oo! Anak ko siya! Anong gagawin mo?" I shouted.

His gazed suddenly changed. I can see pain in his eyes now.

"I-Is s-he our daughter?" He shutteredly asked.

Muntik akong natumba sa tinanong niya. Mabuti nalang ay hawak ko ang kamay ni Mixi kaya naging suporta ko iyon.

I sighed, "No! She's not your daughter. Anak siya ng kaibigan ko." Pagsisinungaling ko.

"Are you telling the truth?"

I looked at him directly in his eyes. "I'm telling the truth. Kung may anak man tayo ay matagal ng patay." I said.

I'm sorry, Mixi.

Nanlalaki ang mga mata niya. "What are you saying. What are you trying to say!" He uttered.

Tumingin ako kay Mixi. "Baby, can you leave us for now? Punta ka muna doon sa labas. Wait for me there, are we clear?" I said.

Mixi nodded. Bumitaw siya sa pagkakahawak sa akin at ganoon din ang ginawa ni Azva sa kamay niya. Nang makaalis siya ay muli akong lumingon kay Azva. Nakatingin lang siya sa akin na para bang sobrang dami kong kasalanan sa kanya.

"Answer me! What are you trying to say!?" He shouted.

Lumunok ako malalim. "You heard me right? May anak tayo pero namatay siya! Pinatay mo siya!" Ani ko.

Kung kasamaan man ang gagawin ko ngayon ay wala akong pakialam. Kung ito lang ang paraan para hindi niya makuha sa akin ang anak ko. Lahat gagawin kk mailayo ko lang ang anak ko sa kanya. Wala siyang karapatan sa anak ko at mas lalong wala siyang karapatan na pumasok sa buhay ng anak ko.

"What the fuck are you saying!"

"Just forget it! Wala na ding silbi pa kung sasabihin ko sayo ang nakaraan. Past is past now, Azva. Hindi na natin maiibabalik ang mga nangyari na. Kaya mauna na ako sayo at naghihintay pa si Mixi. Baka hinahanap na siya ng kaibigan ko."

Akma ko siyang tatalikuran ng hawakan niya ang braso ko. Nakakunot ang noo kong tumingin sa kanya. Pero ang mukha niya ay seryoso lang ngunit nararamdaman ko ang panginginig ng mga kamay niya.

"Don't leave me like a freak here, Alana! What do you mean that our child was gone?"

Tumingin ako sa kanya ulit ng diretso sa mata. Hindi ko alam kung bakit nagawa ko iyon. Basta ang alam ko ay gusto ko ng makaalis dito.

"When you pushed me away. Hindi ko alam na buntis na pala ako ng mga oras na iyon. I got stressed that time kaya bigla ako dinugo. Mahina ang kapit ng bata kaya hindi kinaya. Ano masaya ka naba sa mga narinig mo? Kasi kung oo, aalis na ako." .

Pinilit kong nilalaban ang kaba sa dibdib ko. Tinignan ko siya na ngayon ay nakaluhod sa harapan ko. Nanlalaki ang mga mata ko ng makitang umiiyak siya. Para piniga ang puso ko sa nakikita kong itsura niya ngayon. Pero hindi ko iyon pinahalata. Tinibayan ko ang sarili ko sa harapan niya.

"Get up there, Azva." I said.

Umiling lang siya. "Why didn't you tell me!" Galit niyang wika.

Nagulat ako ng bigla siyang sumigaw. Nakayuko pa din siya habang nanginginig ang balikat niya.

"Baka nakakalimutan mong ikaw mismo ang tumaboy sa akin noon. Kaya hindi mo masisisi na hindi ko sinabi sayo iyon. Tsaka ano pang silbi diba? Pinili mo na yung anak mo kay Kyla noon? Kaya huwag kang umasta na parang ako pa ang may kasalanan." Ani ko.

Bawat pagkikita namin ni Azva ay panay sumbatan na lang nauuwi ang lahat. Kahit anong pilit kong iwasan o alisin siya sa buhay ko ay may dadating na namang kung ano para lang magkita kami ulit. Kung ako lang ay mas nanaiisin ko pang hindi na kami magkita.

"You're so cruel, Alana. You are so selfish! Kahit gaano pa sana ang galit mo sa akin ay sana ipinaalam mo na may anak tayo. Ganoon na ba talaga kasama ang nagawa ko sayo para itago mo sa akin ang anak ko!?" Sigaw niya.

Napalunok ako sa sinabi niya. Hindi sa takot kung hindi sa galit. Ang galit ko sa kanya ay biglang bumalik. Tumingin ako sa kanya.

"Gaano kasama ba ang tinatanong mo? Baka gusto mong ipaalala ko sayo lahat ng ginawa mo? Pagkatapos mong gawing miserable ang buhay ko noon ay susumbatan mo ako? Mabuti na lang talata at hindi ka nakilala ng anak ko. Lalaki siyang may ama na napaka-sakim. Ama na walang silbi dahil ang sarili lang ang iniisip. Huwag mo akong pilitin na ipamukha lahat sayo ang kagaguhang ginawa mo! " Mariin kong wika.

Akala ko ay matitinag siya sa sinabi ko. Pero nanatiling blankong ang mukha niya ngayon.

"But it doesn't change the fact that you stilk hid it from me! Wala ka ding pinag-kaiba sa akin. You're so selfish also!" Aniya.

Umiling ako. "Call me anything you want. I don't care anymore! I just wanna wish now, ito na sana ang huling pagkikita natin."

He looked me and smirked. "Sadly we can't, i will see you again and again. Now that, I'm still part of your." He said.

Kumunot ang noo ko sa sinabi niya. "What do you mean?" I asked.

He smirked again. "It's for me to know and you to find out. Pero ang masasabi ko lang ay hindi ito ang huling pagkikita natin. I will win you back and i will make your life miserable. You push me into this kind of me. Deal with it now, Alana. Goodluck!" He said and leave me alone.

©Hanamitchiunnie