Azvameth: The Deceiver Mafia Boss (UNEDITED VERSION)

Chapter 28

Alana Amoire's Point of View

Habang nakaupo sa buhanginan ay nakatulala ako habang nakatingin sa malawak na karagatan. Hanggang ngayon ay hindi ko pa din lubos maisip ang katotohanang nalaman ko. Halos kainin ko ng sobrang hiya at sakit ngayon.

Napahikbi nalang ako. "I'm sorry... I'm sorry... I'm sorry." Paulit-ulit kong paghingi ng tawad.

Kung sana pwede kong ibalik ang nakaraan ay gagawin ko. Sana, sana kung hindi nangyari iyon ay baka maayos ang lahat. Sana, panay sana nalang.

"Are you alright?"

Inangat ko ang ulo ko at tumingin sa kung sino man iyon. Nakatulala ako habang nakatingin kay David. Umupo siya sa tabi ko at ngumiti sa akin.

"Bakit umiiyak ka at nag-iisa lang dito?" Tanong niya.

Hindi ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kanya kaya naman napatawa nalang siya.

"I guess you already knew the truth, right?"

I just nodded.

"I know what you feel right now." Lumungkot ang boses niya. "Malaki din ang pagsisisi ko. Alam mo ba iyon? I wasn't there when she needed me. Instead of hearing her, you know what I do? Tinaboy ko din siya ng mga panahong iyon."

Nagulat ako sa mga sinabi niya. Pero ramdam ko din ang sakit at kitang-kita ko sa mga mata niya ang pagsisisi.

"S-sino yung tinutukoy mo?" Nag-aalalangang tanong ko.

He faced me and smiled weakly. "Kyla and I had a secret relationship. Kahit sino sa mga kakilala namin ay walang nakakaalam na kami na. Sekreto kaming nagkikita at lihim din ang pagmamahalan namin." He started.

I gasped while shock was written on my face. I didn't knew this kind of story that they have.

"H-how?"

"Simpleng asaran lang kami dati hanggang sa nauwi sa nahulog ako sa kanya. Pero hindi madali na umamin sa kanya at manligaw noon. Alam mo namang bantay sarado kayo dati diba. Kaya mahirap ang naging proseso naming dalawa. Pero hindi iyon naging hadlang. "

Bawat galaw namin noon ay bantay ng ama ko. Kaya mahirap para sa akin ang maging normal ang pamumuhay noon.

"Katulad mo din ako noon na hindi nakasama sa kanya sa bar noon. Nasa hospital kasi ang mommy ko noon. Kaya ng magkita kami ulit pagkaraan ng ilang araw noon ay bumawi ako sa kanya. Okay naman kami hanggang sa umamin siya sa akin. Nabuntis siya ni Azvameth. Halos gumuho ang mundo ko noong mga panahong iyon. Hindi ko kinaya at parang bula nalang akong nawala. She kept on contacing me but I didn't answered it. Hanggang sa lumipas ang taon. Nalaman ko nalang na namatay pala siya sa panganganak habang may sakit pa siya. Sobra ang galit ko kay Azva noong mga panahong iyon. Pero lumapit siya sa akin at sinabi ang katotohanan. Hindi ako naniwala noon hanggang sa napatunayan niya."

Kusang tumulo ang mga luha sa mga niya habang nagkwekwento sa akin. Nakikinig lang ako sa kanya.

"I was blaming myself until this time. Kung sana sumama ako noon sakanya ay baka hindi nangyari ang lahat ng iyon. Kaya ngayon iyon ang naging motibasyon ko para bigyan siya ng hustisya."

"Bakit hindi nabanggit ni Kyla na may nobyo siya noon." Mababa ang boses ko.

"Ayaw naming malaman ng ama mo noon. Pinagbantaan niya si Kyla na sa oras na iyon. Kaya takot na takot siya noon kaya pumayag akong isekreto iyon."

I sobbed, "Bakit hindi niya sinabi na ganoon na pala ang ginagawa sa kanya. Bakit hindi niya sinabi sa akin noon. I was blaming her all this time."

David tap my shoulder. "Ayaw niyang mag-alala ka. Hanggang kaya niya ay hindi niya sasabihin sayo." He answered.

Tuloy-tuloy ang paghagos ng mga luha sa mga mata ko. Hindi ko kayang maisip na ganoon ang pinagdaanan ni Kyla. Napakawalang kwenta kong kaibigan.

"It's all my fault, David. I'm sorry for everything. Sana hindi nangyari ang lahat ng ito kung hindi dahil sa ama ko."

Umiling lang siya. "Ang ama mo ang may gawa at hindi ikaw. Siya ang magbabayad at hindi ikaw. Lahat tayo ay naging biktima lang din. Sa oras na mabigyan lahat ng kasagutan at hustisya ay sana mapatawad mo na din ang sarili mo. Hindi ko pakikialaman ang kung ano ang meron sa inyo ni Azva. Pero babalaan lang kita, sana maging maayos ang lahat sa inyo." Ngumiti ito sabay yakap sa akin.

I hugged him back. "I'm sorry again."

"It'----"

Bago pa siya makapagsalita ay nagulat ako ng may humila sa akin papalayo sa kanya.

"Fuck you, David!" Galit na bungad ni Azva. Halos mapasigaw ako ng bigla niyang sinutok si David. "Fuck you! You piece of shit!"

"Oh God!" I uttered.

Patuloy lang si Azva sa pasuntok kay David. Kaya hindi na ako nagdalawang isip na yakapin si Azva para ilayo siya kay David. Ginamit ko ang lahat ng lakas ko.

"Stop it, Azva!" Pigil ko.

Pilit siyang nagpupumiglas sa yakap ko at akmang susugurin si David.

"Fuck you!" Mura nito.

Tumayo si David at ngumisi ng tipid. "Possessive, aren't we, Supremo?"

Imbis na bumawi kay Azva ay ganoo lang ang naging reaksyon nito. Habang si Azva ay unti-unti ng huminahon. Kaya naman bumitaw ako kanya at medyo lumayo.

"Stay away from her, David." Malamig na wika ni Azva.

David smirked, "Huwag kang mag-alala, Supremo. Sayong-sayo na si Alana, wala akong balak na kunin siya. Aalis na ako. Bye!"

Umalis si David kaya dalawa nalang kami ni Azva ngayon. Nilakasan ko ang loob ko at tumingi sa kanya.

"Bakit ba para kang baliw na nanununtok!" Galit kong ani.

He looked at me. "You hugged each other."

Kumunot ang noo ko. "Oh ano naman ngayon? Wala kang karapatan na pigilan ang mga gusto kong gawin. Kaya pwede ba huwag kang gagawa ng ganoon dahil wala kang karapatan!"

I gulped when he suddenly smirked. "I have a rights to be mad. I have all everything rights."

"Nasisiraan kana ba!"

"Maybe, Because right now. I have the rights to be jealous because my wife was hugging another man."

©Hanamitchiunnie