Azvameth: The Deceiver Mafia Boss (UNEDITED VERSION)

Chapter 39

Alana Amoire's Point of View

Nang pagkatapos niyang sabihin ang salitang iyon ay hindi agad ako nakakibo. Parang pinupunit ang puso ko.

Diba iyon naman ang gusto mo Alana? Ang palayain ka niya at layuan ka? Pero bakit parang hindi ako masaya?

Napayuko nalang ako at iniwas ang tingin sakanya. Ayaw kong makita niya akong mahina sa pangalawang pagkakataon. Ang tanging nagawa ko nalang ay ang tumango

"Thank you for letting me go." Naging basag ang boses ko habang nagsasalita. Tumingin ako kay sakanya at ngumiti ng pilit. "Salamat at humihingi din ako ng tawad sa nagawa ng mga magulang ko."

Ang sakit lang na marinig ang mga salitang iyon sa pangalawang pagkakataon. Akala ko magiging masaya ako sa oras na palayain at tigilan niya ako. Pero bakit kung kailan sumuko na siya ay doon ko pa narealized na hindi ko pa din pala kaya na iwan siya.

Bakit kahit nasaktan na ako ay paulit-ulit pa din ako bumabalik sa kanya?

I wiped my tears. "Azva, can I ask for the last time?" I asked while looking at him straigthly into his eyes. "Ni minsan ba naging priority mo ako?"

Tumingin siya sa'kin. "You always be my first priority ever since I met you." He answered.

Mapait akong natawa. "Really? Pero bakit sila yung pinili mo noon? Bakit hinayaan mo akong umalis at hindi man lang pinigilan? Kasi kung naramdaman ko yung sinasabi mong first priority mo ako? Hindi ako magiging ganito katigas sayo. Na kahit pa paulit-ulit mo akong saktan kung sana naramdaman ko na pinili mo ako sa abot ng makakaya mo ay baka..." Hindi ko na napigilan ulit at napahagulgol ako sa sobrang sakit. Habang binabalikan ko ulit yung mga panahong iyon ay mas tumitindi ang sakit. "Kahit papaano ay hindi ako naging matigas sayo pero hindi eh! You just left me and then marry her! That's why nagkaroon ako ng trust issue sa'yo at hirap akong tanggapin ka ngayon sa buhay ko o sa buhay namin dahil baka dumating na naman ang panahon na iwan mo kami at piliin ang iba."

His expression suddenly changed, his face became softened. "I know that I cause so much pain to you. That's why, I'm sorry for all the pain and troubles that I've caused to you. If ever na magkaroon ka ng bagong mamahalin ay sana mahalin ka niya at hindi maging katulad ko na duwag para ipaglaban ka." He said.

I bit my lower lip and then nodded. "Paano kung walang mga pangyayaring nangyari noon, ano kayang buhay natin ngayon?" I asked.

He smiled painfully. "I bet we're so happy kahit na may minsang away." He answered.

I laughed and then looked away. "Right, baka nga hindi lang si Mixi ang anak natin."

"Yeah, Supposedly, sampo ang gusto nating dalawa."

I laughed again. Right!

Noong ay napag-usapan at pinangarap namin anf maraming anak. Titira kami sa malapit sa dagat at doon kami maninirahan hanggang sa tumanda kaming dalawa. Pero ang hindi ko lang alam pala ay imbis na maging reality ang dream na 'yun ay naging isang masamang bangungot.

I took a deep breath before smiling at him for the last time. "I guess, it's time to say goodbye." I said and then walk toward to him. Hinawakan ko ang pisngi niya at dinama iyon. Before I closed my eyes, I saw him closing his eyes also. "Thank you for all the memories. Always ikaw lang ang pinakaminahal ko sa buong buhay ko." I sobbed.

I opened my eyes. "Kahit pa labis yung sakit na naranasan ko ay hindi mababago ng mga iyon ang pagmamahal ko sa'yo mula noon pa man hanggang ngayon. Tama nga yung sinabi nila na hindi lahat ng ending ay happy. Minsan yung kwento ng buhay natin ay bibigyan tayo experienced to became a better version of ourselves. Kaya sana sa oras na makahanap ka din ng mamahalin ay piliin mo siya kahit ano pa man ang mangyari. Nandito lang ako para sayo tatanaw at susuportahan ka sa magiging daloy ng buhay mo. At hindi rin non mababago na ikaw ang ama ng anak ko. Mananatili yun hanggang sa kamatayan ko." I said.

Azva opened his eyes also. He looked at me in my eyes. "Thank you and I'm sorry again." He said.

I just smiled and then kissed him for the last time. Akala ko ay saglit lang 'yun pero nagulat ako ng bigla nalang niyang hapitin ang beywang ko at pinalalim iyon. Imbis na pigilan siya ay hindi ko kinaya at tinugon iyon ng mas malalim pa.

Habang hinahalikan niya ako ay siya ding pag-atras namin papunta sa lamesa niya. Bigla nalang uminit ang pisngi ko dahil sa kahihiyan. Patuloy lang sa paghalik si Azva sakin hanggang sa itaas niya ako mismo sa lamesa at doon pinagpatuloy ang paghalik. Halos lagutan ako ng hininga ng bumaba ang halik niya sa leeg ko at siya ding paghawak niya sa zipper ng pantalon ko.

Tama ba 'tong ginagawa namin?

Huminto si Azva at tumingin sa'kin. "Do you want me to stop?" He asked.

Kinagat ko ang ibabang labi ko at umiling. "No!" I answered.

He just smiled and then pushed himself to him. And the next thing I knew, may nangyari sa'min.

*****
A/N: ayy marupok si Alana, may pagoodbye souvenir pa! Hahaha! Charot lang!

I'm sorry kung may nabitin sa you know part. I'm innocent po kaya hindi ko alam kung anong mangyayaring sunod.

Next chapter is Epilogue! Thank you sa pagsupport.

Let's see for the surprise in the next chapt😁😁😁.

©Hanamitchiunnie