ΚΑΤΙ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 10

Jina POV
Ο ήλιος ανέτειλε και μου θύμιζε την σκληρή πραγματικότητα που ζω από τότε που ο αδερφός μου άρχισε να παίρνει ναρκωτικα για να ξεχάσει το χαμό της κοπέλας του που εξαιτίας του έχασε την ζωή της. Βέβαια θα μπορούσατε να πείτε ότι ζω στην ίδια κόλαση, αλλά η κόλαση δεν έχει αγγέλους προστάτες έτσι? Θα μου πείτε για ποιον μιλάω τώρα. Ναι λοιπόν μιλάω για τον ξάδερφό μου που είναι και ο καλύτερος φίλος μου,αλλά ποτέ δεν μπορούσε να είναι κοντά μου γιατί ήταν στο εξωτερικό για να μάθει χορό και να κάνει το όνειρο πραγματικότητα. Όμως δεν ήθελε να φύγει λογο του αδερφού μου, αλλά τον παρακάλεσα για πολλές μέρες ώσπου να καταλήξω να μην του μιλάω 3 εβδομάδες και έτσι τον ανάγκασα να φύγει ενώ μου υποσχέθηκε να με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο και πραγματικά δεν έχω κανένα παράπονο.  Ο γλυκός μου με παίρνει κάθε μέρα τηλέφωνο και προσπαθώ να μην φανώ ότι είμαι σε κατάσταση που μπορώ να ουρλιάξω από τους πόνους. Το καλύπτω ως τώρα αρκετά καλά, αλλά μόλις κλείνω το τηλέφωνο βάζω τα κλάματα. Δεν ήθελα να σηκωθώ από το κρεβάτι μου, αλλά και πάλι δεν θέλω να τον νευριάσω. Έτσι πήγα έκανα μπάνιο και εφόσον τελείωσα πήγα στο δωμάτιο μου και έβαλα τα εσώρουχα μου, το μαύρο τζιν μου, και την μαύρη κολλητή μπλούζα μου,ενώ έκανα τα μαλλιά μου μια ψηλή κοτσίδα, ώστε να μην μπορέσει να με χτυπήσει στο πρόσωπο ή να με πιάσει από το λαιμό μου. Έτσι θα μπορέσω να ξεφύγω από μερικά τραύματα, ενώ πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα ρύζι με αυγό και λουκάνικα, και μια σούπα με ρύζι και κοτόπουλο ώστε να φάει, επίσης τρώω και εγώ μαζί του μιας και δεν μπορώ να φάω άλλη ώρα της μέρας αφού δουλεύω 12 ωρο.  Δεν μπορώ ούτε ανασα να πάρω μιας και το μπαρ του αδερφού μου και όλες τις δουλειές τα έχω αναλάβει εγώ και αν κάτι δεν γίνει καλά και όπως τα θέλει με παεο στην αποθήκη δίπλα από τις τουαλέτες και με χτυπάει ώσπου να ξεθημανει ενώ εγώ σπαραζω στον πόνο και προσπαθώ να μην κλάψω γιατί αν καταλάβει ότι κάποιος με έχει δει και προσπαθεί να με βοηθήσει με σπάει στο ξύλο με το παλούκι του μπέιζμπολ και πλακώνει και όποιον  με βοηθάει στο ξύλο.  Ο τελευταίος βρέθηκε με σπασμενα πλευρά και σπασμένα πόδι από το ξύλο που του είχε ρίξει.  Πραγματικά  δεν θέλω να έχω και τις τύψεις των ανθρώπων που με βοηθάνε δεν θα αντέξω κάτι τέτοιο. Αν είμαι μόνη μου έχω να ανησυχώ μόνο για το πως θα επιβιώσω εγώ. Να μου πείτε οι γονείς σου πως το ανέχονται αυτό? Οι γονείς μου ειναι χωρισμένοι εδώ και 30 χρόνια. Δεν μας μεγάλωσαν εκείνοι γιατί το δικαστήριο τους πήρε την επιμέλεια.  Η μητέρα μου από το πολύ ξύλο καταντησε αλκοολικια και ο πατερας μου στην φυλακή για κακοποίηση.  Ο αδερφός μου πάντα με προστάτευε μιας και ήταν 9 χρόνια μεγαλύτερος και έτσι όταν εγώ ήμουν 10 εκείνος ήταν 19. Έτσι κατάφερε να βρει μια δουλειά μαζί με την Roxy την κοπέλα που ο θάνατος της έκανε τον αδερφό μου ένα τέρας. Από ότι ξέρω μιας και ήμουν μπροστά. Ένα βράδυ, το θυμάμαι σαν σήμερα, μπήκαν ξαφνικά μέσα στο μπαρ δύο τύποι γεροδεμενοι και με περίεργο ύφος που κοιτούσαν την Roxy. Εκείνη μου είπε ψύχραιμα ότι θα τους χειριστεί η ίδια αν προκύψει τίποτα μιας και ο αδερφός μου έλειπε για δουλειές. Όμως ξαφνικά εκείνοι προχώρησαν προς το μέρος του μπαρ που βρισκόμουν εγώ με την Roxy, πραγματικά δεν ήξερα τι θα συνέβαινε. Τότε ο τύπος με τα πολλά ταττου στο δεξί του χέρι χτύπησε το χέρι του στο μπαρ και ο άλλος τύπος που είχε ένα τατουάζ με μια νεκροκεφαλη στον λαιμό του ήρθε από την είσοδο του μικρού μπαρ ώστε να μην μπορούμε να φύγουμε.