ΚΑΤΙ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ

Κεφάλαιο 61

Όταν η Allison έφυγε από τον διάδρομο προς το γραφείο του διευθυντή

Allison pov
Εφόσον ο αδερφός μου για ακόμα μια φορά έκανε τα δικά του καθώς ξέχασε να με ενημερωσει για τις αποφάσεις του που με αφορούν και με αναγκασε να δω την μητέρα μου με τον μαλακα της που μου έπαιζε τον πατέρα! Ειλικρινά του βαρέθηκα όλους καθώς με βάζουν όποτε θέλουν στα προβλήματα τους και όποτε γουστάρουν με απωθούν η με ξεχνούν ενώ εγώ προσπαθώ με κάθε τρόπο να βοηθήσω! Έτσι έτρεξα μακριά καθώς κατέληξα στο πίσω μέρος του πανεπιστημίου όπου ένα μέρος του ήταν ξεχασμένο από τους σπουδαστές του καθώς το μόνο που είχε ήταν ένα παλιό πέτρινο παγκάκι και ένα γερικο δέντρο. Κάθισα στο παγκάκι ενώ έριξα όλο το σώμα μου προς τα πίσω κοιτώντας τα κλαδιά και το φύλλωμα του δέντρου που οι ακτίνες του ήλιου παίζανε με τα κλαδιά, τα φύλλα και το γλυκό αεράκι που φυσούσε και μου έδινε μια δόση γαλήνης, αλλά παράλληλα με ωθουσε να ξεσπάσω σε κλάματα. Χωρίς να το καταλάβω τα μάτια μου είχαν γέμιση με κλάματα και στο επόμενο λεπτό είχα πλημμυρίσει με έντονους λυγμούς. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπαθούσα να ηρεμήσω ξεφυσωντας από το βάρος που είχαν τα έντονα συναισθήματα μου οχι μόνο που όλοι μου φέρονται χάλια και μου προσάπτουν όλα τα προβλήματα τους, αλλά και γιατί εκείνος μου φέρεται αδιάφορα, ειρωνικά ενώ το μόνο που κάνει είναι να ζητάει εξηγήσεις για τις πράξεις μου ενώ εκεινος ζητάει μόνο ένα απλό συγνώμη για ότι έχει προκαλέσει. Ένα συγνώμη χωρίς νόημα καθώς την άλλη στιγμή θα παίξει μαζί μου για να με δει να νευριαζω. Τότε ένα χέρι που μου κάλυψε τα κλειστά δακρυσμένα μάτια μου, μου απωθησε όλες τις σκέψεις μου κάνοντας με να σηκωθώ και να κοιτάζω ένα έντονο γυμνασμένο χέρι. Αμέσως το απομακρύνω και το επόμενο λεπτό είδα από πάνω από το κεφάλι μου τον Casper  να με κοιτάει με λύπη στα μάτια του! Αμέσως τον εσπρωξα με τα χέρια μου για να σηκώσω το κεφάλι μου το οποίο ήταν πεσμένο όλο πίσω στο παγκάκι. Εκείνος ήρθε αμεσως κάθισε στο παγκάκι δίπλα μου και το επόμενο λεπτό με αγκάλιασε τόσο σφιχτά ενώ πάλευα να φύγω! Όμως η αντίσταση μου ήταν μάταιη.

Casper: Μην παλεύεις και αφέσου! Κλαψε και βγαλτα όλα από μέσα σου. Εγώ θα είμαι εδώ!

Allison pov
Το μόνο που έκανα ήταν να τον αγκαλιάσω και να κλάψω όσο δεν είχα κλαψει ποτέ καθώς τα συναισθήματα μου με βαρυναν. Εκείνος το μόνο που έκανε ήταν να μου χαϊδεψει την πλάτη δίνοντας μου κουράγιο!