ΚΑΤΙ ΑΠΡΟΣΜΕΝΟ

Κεφάλαιο 56

Ethan pov
Πραγματικά σε ότι διάβαζα δεν πίστευα στα μάτια μου! Μου έλεγε αντίο και ξέρω ότι αν δεν την προλάβω δεν θα μπορέσω να την ξανα δω! Καθώς αυτά τα 2 λεπτά το μυαλό μου ήταν χαμένο στα λόγια του γράμματος και η καρδιά μου στον πόνο που μου προκαλούσε το αντίο της καθώς δεν πρόλαβα ούτε να της εξομολογηθώ τα συναισθήματα μου για εκείνη, το ασανσέρ σταματάει και πριν καλά, καλά ανοίξει η συρόμενη πόρτα του ανελκυστήρα βγήκα από το μικρό χάσμα που είχε δημιουργήσει το άνοιγμα του ασανσέρ! Αμέσως έτρεξα σαν τρελός έξω προς την έξοδο του νοσοκομείου όπου εκεί είδα την Jina να είναι μπροστά από ένα ταξί και να προσπαθει να μπει μέσα! Το μόνο που εκανα ήταν να πάω εκεί και άμεσης έκλεισα την πόρτα του ταξί που είχε μόλις ανοίξει η Jina και την έπιασα από τους ώμους της καθώς την έφερα κοντά στο πρόσωπο μου ενώ παράλληλα την κοιτούσα με τόσο εξαγριωμενο βλέμμα και εκείνη να έχει κοκαλωσει από το σοκ και τον τρόμο που της προκαλούσα!

Ethan: ΤΙ ΣΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΚΑΝΕΙΣ?
Jina: ΜΑ.....(Κατάφερε να ξεστομίσει καθώς με κοιτουσε με ορθάνοιχτα τα μάτια της. Αμέσως μόλις είδα ότι είδα να με κοιτάει με τρόμο και φόβο την άφησα καθώς την κρατουσα από τους ώμους της και της έπιασα τι χέρι τραβώντας την προς το αμάξι μου).
Ethan: Θα έρθεις μαζί μου!!!

Jina pov
Πραγματικά εκείνη την ώρα που έφευγα σαν την καταδικη χωρίς να πω αντίο στον Ethan και να τον δω για τελευταία φορά η καρδιά μου πονούσε τόσο που έστελνε κύματα πόνου σε όλο το σώμα μου. Αλλά έτσι έπρεπε να γίνει και ενώ αναστεναξα ανοίγοντας την πόρτα του ταξί είδα εκείνον να μου κλείνει την πόρτα και αμέσως βρεθηκα να με κρατάνε τα δυνατά του χέρια από τους ώμους μου ενώ το βλέμμα του παρόλο που ήταν τόσο εξοργισμένο και μου προκαλούσε τρόμο η καρδιά μου έτρεμε από την χαρά και την ευτυχία! Πότε άλλοτε δεν έχω νιώσει έτσι! Άραγε τι με κάνει να νιώθω τόσο αλλόκοτα? Σίγουρα είναι εκείνος και η φροντίδα που μου προσφέρει! Ίσως γιατί μου φέρεται τοσο καλά και τόσο στοργικά με αγάπη σαν την αδερφή του! Ίσως με βλέπει σαν την αδερφή του! Αμέσως εκεί που βρισκόμουν χαμενη στις σκέψεις μου, με άρπαξε από το χέρι με μανία και νεύρα ενώ είχε και μια δόση γκυκητητας καθώς με έβαλε στο αυτοκίνητο και μου φόρεσε την ζώνη, ενώ βρισκόμασταν μια ανάσα αναπνοής εκείνος όπως και εγώ είχαμε μείνει να κοιτάμε ο ένας των άλλων στα μάτια, όμως αμέσως εκείνος έκοψε την επαφή καθώς καθάρισε τον λαιμό του και με γρήγορες κινήσεις έκλεισε την πόρτα και βρέθηκε στην θέση του οδηγού όπου αμέσως έβαλε μπροστά και καθώς έκανε μια κωλια απο τον προφανέστατο εκνευρισμό του εγώ βρέθηκα να φοβάμαι όχι για την ταχύτητα, αλλά για το τι θα βρω να του πω ώστε να τον ηρεμήσω! Πραγματικά πρώτη φορά τον έβλεπα έτσι, αλλά κατά κάποιο τρόπο δεν με φόβιζε ότι και να έκανε! Έτσι δεν συγκρατηθηκα και τον ρώτησα! Αρχίζοντας μια κουβέντα με πάθος!