Beguiled Supremacy

CHAPTER 31

Chapter 31

NAPANGIWI ako nang makita ang itsura ng kwarto ni Lumi. Nang sabihin ko kasi sa kanya na pupunta kaming Manila ay nagtitili ito sa baha at tumakbo na agad paakyat sa kwarto niya habang ako ay nagmamadaling sinundan siya dahil baka madulas siya sa hagdan.

"Mommy is this owkay for malling or something?" Tanong niya sakin at ipinakita ang damit niya.

Tinanguan ko lang ito saka niya magiliw na nilagay sa isang side ng kama niya. Kada makikita niyang damit sa closet niya ay ilalabas niya at itatanong sakin kung maayos lang ba iyon at kung pwede sa ganito ganyan.

"Baby, next week pa naman tayo aalis bat nag iimpake ka na agad?" Tanong ko rito at lumapit sa kanya.

"I have to -oops! Tagalwog nga pwo pala. Kailangan kwo pwo kasi maging uhm- ready agad para pwo mag li leave agad tayo. Tapos pwo makikita kwo na si Daddy!" Excited na sabi nito na siyang nagpawala sa ngiti ko.

Siguro nga oras na para makilala niya ang tatay niya. I just need to make it slow for her because she is still a baby. A child. I don't want to hurt her feeling when I tell her about her father and how we ended up not living with him.

"Mommy, how about this? Pambahay?" Tanong nito sakin na siyang nagpabalik sakin sa kasalukuyan.

"Come here, baby." I said while patting the space beside me.

Binitawan niya ang damit na hawak niya at upo sa tabi ko. I smiled and brushed her hair using my hand.

"Masyado ba akong maganda, mommy kaya ka nakatitig sakin?" Natawa naman ako sa confidence niya. That's one of the thing that I like about na naman niya sakin.

"Do you want to know something about your father?" I ask her na siyang dahilan para magliwanag ang mga mata niya.

"Of course!" Galak na sabi nito.

"Hmm." Huminga ako ng malalim bago simulan na magsalita. "Your father is a kind man but aloof to people that he's not close with when he is a child. We were childhood friends but we parted ways when we were 16 years old. Then we met again and reunited that's when you were created."

"I knew it! He is a kind man!" Sabi niya na para bang may na achieve siya. "Did you love each other?" Inosenteng tanong nito sakin na nagpatigil sakin.

"I loved him of course. Until now. But we never disclose that feeling to each other. We just show what we feel we never tell it to each other." Nakangiting sabi ko rito.

"Then why is he not with us? If you loved each other then why are you not together?" Sunod sunod na tanong nito.

Gosh! I didn't know na magtatanong ng magtatanong si Lumi sakin ng ganito.

"Things happened. Nagkaroon kami ng problema na hindi namin napag usapan. I was immature at that time and only think of myself. I was hurt because he lied to me about something that he should have told me." Tipid na ngumiti lang ako matapos sabihin iyon.

"Will he like me and my kuya?" She asked with pleading eyes.

"Of course! Both of you are so lovable and bright. Why would he not like you right?" Nakangiting sabi ko sa kanya.

Matapos namin mag usap tungkol doon ay naglinis na siya ng katawan para matulog. Nakahinga ako ng maluwag nang makapasok ng banyo si Lumi. Matapos ko kasing sabihin kila Nanay Celia ang tungkol sa pag alis namin ay hindi ko agad nasabi kay Lumi dahil hindi ko pa talaga masyadong napagdedesisyunan ngunit kada lilipas ang araw at iisipin kong mahihiwalay ako sa kanya ay hindi ko na agad kaya.