Beguiled Supremacy

CHAPTER 32

Chapter 32

THINGS happen inevitably and fate cannot be stopped. But I didn't expect that meeting a person that I really don't want to see is here, standing proudly in front of me and asking me a damn question!

A while ago, I was weeping for hearing his voice but now that I can see his smiling face make my irritation for him to rise. 

"What the fuck are you doing here?" Nakakunot noong tanong ko rito.

"Uhm? Sinusundo ka?" Patanong na sabi into.

Umirap lang ako at humalukipkip. Tangina. Sa loob ng apat na taon ay hindi ako nakakapagmura dahil kay Lumi.

Speaking of Lumi. Hindi pa rin siya bumabalik hanggang ngayon. TInignan ko ang store na pinuntahan ngunit hindi ko na siya matanaw. Napatayo ako at muling hinanap mula sa malayo si Lumi ngunit hindi ko talaga makita.

"Shit!" I cursed and that's when I begin to walk to the store.

"Lumi? Lumi, where are you? Lumi?" Sambit ko habang lumilingon lingon sa paligid ng store.

I almost lost hope when I didn't see her when I tour around the store and didn't find her. But when I heard her voice behind me ay nabuhayan ako.

"Mommy! Look! I bought ice cream and biscuit!" Sabi nito habang nakangiting pinapakita ang nabili niyang pagkain.

Mabilis na lumapit ako sa kanya at tinignan kung maayos lang ba siya at nang makitang wala siyang galos o sugat ay saka lang ako nakahinga ng maluwag.

"Are you okay, mommy?" Tanong niya sakin.

"Of course, baby. Tara na. Nandyan na ang susundo satin." Sabi ko sa kanya.

"Yey! Tita Ree!" At nagtatakbo pabalik sa pwesto namin kanina ngunit mabilis din akong sumunod nang maalalang hindi si Ree ang susundo samin.

Nang makarating ako doon ay halos malaglag ang panga ko nang makitang nakaupo na si Lumi sa hita ni Ryker. Nakita kong nagbubulungan pa sila at natigil lang nang makita nila akong papalapit.

"Kilala mo ba siya,baby?" Tanong ko kay Lumi ngunit nabigla ako nang sabay silang magsalita.

"Yes." Sabi ni Ryker.

"No po." Sabi ni Lumi.

Nagkatinginan ang dalawa bago muling tumingin sakin. Tumaas ang kilay ko sa dalawa bago naiiling na kinuha si Lumi kay Ryker.

"Diba't sabi ko sayo ay don't talk to strangers?" Pangaral ko kay Lumi.

"Opo. Pero kilala ko na po siya. Sinabi na nga po niya ang pangalan niya eh." Nakangusong sabi nito sakin.

"Baby, he's still a stranger okay? You can only cut the word stranger if you know his address." Napakurap kurap nama si Lumi sakin.

"Why do I have to know his address?" Nakakunot noong tanong nito sakin. Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ni Ryker sa likod ni Lumi kaya saglit na napalingon ako dito.

"Soon, baby. You'll know the purpose when you grow up." Nakangising sabi ko rito.

"Tara na. Ikaw magdala niyan." Sabi ko kay Ryker at itinuro ang mga bagahe namin na nasa isang trolly.

Naglakad kami palabas ng airport at nauna samin si Ryker siya naman ang nakakaalam kung nasaan ang kotse. Ang kabog ng dibdib ko ay nandoon pa rin at hindi pa rin ako mapakli dahil kasama namin siya.

Nang makarating kami sa kotse ay sumakay agad kami niLumi sa backseat habang si Ryker ay inilalagay ang bagahe namin sa trunk. 

Si Lumi naman ay nakatulog na agad kahit na ilang segundo pa lang siyang nakakaupo sa kinauupuan niya. Hinawi ko ang buhok na nakaharang sa mukha niyaat sinikop ito sa likuran niya. Dahan dahan ko rin siyang pinahiga sa hita ko at sakto naman na nagbukas ang pinto sa driver's seat.