Beguiled Supremacy

CHAPTER 24

Chapter 24

MAY mga bagay nga siguro talaga na dapat nating ipagpaliban muna at balewalain pero sadyang may mga bagay lang hindi mo maiiwasang pansinin lalo na kung tungkol ito sa mga mahal mo sa buhay.

I wanted to confront him. I wanted to ask him why did he take this mission when he knew that his mission is to protect a person who killed my family. I wanted to ask him kung paano niya nasikmurang sumama sakin sa bakasyon habang ginagawa niya ang misyon na yon.

Pero dahil sa kasinungalingan na ito ay hindi ko pa alam kung maniniwala ako sa bawat salitang lalabas sa bibig niya. Baka imbis na malinawan ako ay lalo lang kaming mag away.

Kaya ang ginawa ko ay umalis na lang muna ng hospital at nagpunta ng condo ko para magpalamig but I didn't get what I wanted in my condo kaya napagdesisyunan kong magpunta na lang kila mom and dad.

Antagal na rin mula nang huli ko silang bisitahin and I think this is the right time. I need them right now. I need to talk to them. I need my peace of mind and I can do it with my parents. I always go here when I have problems or am tired of my kind of work.

And now that I feel that my world is turning upside down, here I am, sitting in front of their tomb. I know that the term was a bit exaggerated but I don't know. The man that I love lied to me and protect the person who killed my parents. That's so fucked up.

"Mom, Dad. Kamusta po kayo diyan? Maayos ho ba kayo diyan? Dad, inaalagaan niyo po ba si mommy? Pag hindi magagalit ako sa inyo. Mommy, sabihin niyo lang sakin ha? Ako na po kukutos kay dad kapag hindi ka po niya inaalagaan ng maayos." Natawa ako sa sarili ko sinabi.

Habang tumatawa ay bigla na lang akong napaluha.

"My, nababaliw na ata ang anak niyo."  Natatawa kong sabi habang pinupunsan ang mga luha ko. " My, Dy. Sorry. I-I'm sorry kasi hindi ko agad n-nakuha ang hustisyang p-para sa inyo. A-Akala ko ayos ng tumahimik ako sa isang tabi at hayaan ang taong g-gumawa sa inyo non pero hindi pala." Kahit anong punas ko sa pisngi ko ay naapupuno pa rin ito ng luha na patuloy na bumabagsak sa mga mata ko.

"D-Dad, sorry kasi nakalimutan ko yung palagi m-mong sinasabi sakin noon. N-Na kaya mo gustong senador p-para gamitin ng tama ang sistema natin. Ibigay ang hustisya sa n-nangangailangan at sa mga taong hindi nabigyan ng hustisya." Humihikbing sambit ko.

"N-Nakalimutan ko dad. Sorry. I'm sorry because I-I can't do what you're doing before. Giving justice b-by law. I j-just can't." Umiiyak na sabi ko.

Hindi ko alam kung gaano ako katagal sa sementeryo dahil natigil lang ako sa pag iyak nang may tumawag sa cellphone ko. The phone that I use for my other work is my personal phone.

Sinagot ko ang tawag kahit na hindi ko alam kung kaninong number ito. Bilang lang sa kamay ko kung sino ang nakakaalam ng number ko  na ito kaya ayos lang na sagutin ko ito. It's either my friend, Ree or Ryker or my boss in the agency where I work as an agent.

Nakumpirma ko na ang boss ko nga sa agency iyon nang magsalita ang tumawag sakin.

"Agent Nightingale." Napatuwid ako ng upo nang marinig ko ang boses ni boss,

"Boss. What made you call?" Pormal na tanong ko rito.

"I know what you did yesterday, nightingale. I don't want what you wanted to do." Diretsong sabi nito.

Napabuntong hininga na lang ako dahil alam ko naman na malalaman iyon ng agency pero tinuloy ko pa rin.

"I know. But you gave me a mission that can trigger me!" Hindi ko napigilang mapasigaw dahil sa frustration na nararamdaman ko.