TÖRE KİTABI DEĞİLDİR
TAMAMLANDI
"Cihan," dedi en nazlı sesiyle, her zamanki gibi. Bakışları bir şey isterken olduğu gibi kısılmış mavi mavi bakmaya başlamıştı. Sanki onun küçücük ağzından çıkan her sözün benim için birer emir olduğunu bilmez gibi.
...
Tom Odell - Another Love Sınır - 20 oy 50 yorum Keyifli okumalar
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatın benim için bittiğini sandığım birkaç yıl olmuştu. Allah biliyor ya çoğu zaman intihar etmeyi düşünmüştüm ama bir şey... bir his bana engel olmuştu. Evet, ya yokluğu bir yanılgıysa hissi. Şimdi üzerimde bütün heybetiyle uzanırken ve göğüslerimin üzerinde soluklanırken o hisse şükrettim. Onu bulmuştum, kollarımdaydı. Güvendeydim, güvendeydi. Olmaması gereken bir taraftaydı ama onu da halledecektim. Her şey olması gerektiği gibi, eskisi gibi olacaktı.
"Özür dilerim."
Kaşlarımı çattım. Neyden bahsediyordu? "Neden?"
Başını göğüslerimden kaldırmadı. Nedense ondan utanmıyordum da. Az önce bir ön sevişme yaşamamıza rağmen evet. "Ben..."
Yine bir his yerleşti başının olduğu göğüs boşluğuma ama bu seferki umut değildi ve incineceğim bir şeyin geleceğini anladım. "Akşın bu... az önce yaşadıklarımız bak seni arzuladım tamam mı? Bunu senden gizlemedim de."
Onu susturmam gerekiyordu belki ama ben bunu yapmak yerine kahverengi saç tutamlarını okşadım ve ellerim yavaşça çenesine kaydı. Başını onun da yardımıyla havaya kaldırırken yemyeşil, her zamankinden daha parlak olan gözleri mavi gözlerimle çakıştı. "Neyden bahsediyorsun?"
Biraz önce dudaklarımın üzerindeki dolgun kırmızı dudaklarını yaladı. "Bir hata değildi asla hata diyemem. Ama olmaması gerekiyordu özür dilerim."
Bir anda koltukta doğrulunca gözlerinin içine bakan gözlerim kocaman oldu. Sıcaklığı ve iri bedeni üzerimden kaybolunca hem üşümüş hem de çıplak hissetmiştim. "Dileme."
"Gitmeliyim." Tamamen ayağa kalkarken hemen doğruldum. Salondan çıkmıştı bile. Neredeyse koşar adım ona yetişip kolunu tuttum.
"Neden böyle davranıyorsun ki?" Onca sözüme rağmen onunla yaşadığımız o büyülü andan pişman bile değildim şimdi neyden bahsediyordu?
Uzun boynunu birazcık eğdi. "Ben senin için doğru tercih değilim görmüyor musun? Hele de herkes tarafından ölü bilinirken."
Derdini anlamaya başlamıştım ama yaptıklarıyla sözleri öylesine uyuşmuyordu ki çıldırmak üzereydim. "Benden uzak durmayan sendin! Sana defalarca benden uzak dur dememe, seni milyonlarca kere evden kovmama rağmen!"
Biçimli kaşları çatıldı. Sinirden değildi ama. Hatta biraz kırgın gibiydi. "Yapamadım!"
"Neyi yapamadın?" Yerimde tepinmemek için kendimi zor tutuyordum. Yine bir şeyler için erken konuşmuştum hiçbir şeyin düzeldiği yoktu.
"Senden uzak duramadım lanet olası! Deli gibi özlediğim kadından uzak duramadım. Yapamadım."
Gözlerimin dolmasını engelleyememiştim. "Cihan... bana doğruyu söyleyebilirsin. Ne yaşadıysan seni oradan kurtarabilirim. Evet tek başıma yapamam ama Selim var, istersek Koray'dan da yardım alırız. Lütfen, bana gerçeği söyle lütfen."
