DOĞU KARTALI

DOĞU KARTALI| 20

Yalın- Ki Sen

65 oy 100 yorum

Keyifli okumalar

Ortama en son katılan isim olan Murat'a dönmüştü bütün gözler. Beni yalnız en azından Cihan ile bulmayı bekleyen Murat da bu kadar gözün üzerine dönmesine şaşırmış görünüyordu. Hey, uyandığımda bende aynı tepkiyi verdim.

Bakışları Selim'in üzerinde biraz oyalansa da hemen ardından beni bulmuştu. "Akşın?"

Adımın altında 'Bunlar da kim böyle?' tarzında bir soru gizliydi. Hatta belki de birden fazla soru.

Elimle Ayla'yı gösterdim. "Hoş geldin Murat. Bu arkadaşım Ayla," hemen ardından da Koray'ı gösterdim. "Eşi Koray," ondan sonra da Selim'i. "Selim Yüzbaşı, duymuştun."

Selim son sözlerim üzerine yerinde doğruldu. Bunların zor neydi sahi?

Koray, centilmence Cihan'ın yanından ayrılıp Murat'ın önüne gelip elini uzattı. "Koray Aydın, Yüzbaşıyım."

Murat da dostça olduğunu varsaydığım bir gülümsemeyle kendine uzatılan eli sıktı. "Murat Yüksel, Edebiyat öğretmeniyim."

Koray duraksadı bir anlık. Ama hemen toparlanıp elini çekmişti ve eski yerine geçmişti. Garip bir atmosferin içerisindeydik. Öyle ki Koray'ın da susmasıyla odaya tamamıyla sessizlik çökmüştü.

Çok geçmeden Selim, Murat'a yöneldi. Koray gibi elini uzatıp gülümsedi. "Selim Noyan ben de yüzbaşıyım. Ama zaten biliyor gibisin."

Murat'ın gözlerinden bir parıltı geçti gibi oldu. "Memnun oldum."

Selim ile hala ayrılmayan elleriyle birlikte hemen söze girdim. Sanki girmesem bir şey olacakmış gibi hissetmiştim. Bir sorun varmış gibiydi de. "Senin dersin yok muydu Murat?"

Murat'ın bakışları bana dönerken Selim elini sertçe çekmişti. "Gitmeden seni göreyim dedim. Belki ihtiyacın vardır diye?"

O dakikaya kadar sesi soluğu çıkmayan Cihan atladı. Çok bile dayanmamış mıydı? "Gidebilirsin o zaman? Yardım lazım değildir umarım."

Murat'ın kaşları çatıldı. "Akşın, ab-"

"Biraz kıskançtır da. Kusuruna bakma sen," resmen bağırmıştım ama biraz daha geç kalsaydım eğer Murat sözünü bitirseydi zaten Arap saçına dönen ilişki şemamız asla çözülemezdi. "Sana iyi dersler o zaman?"

Murat bağırmamdan olsa gerek şaşırsa da en sonunda başıyla onaylayıp bir iki şey gevelemiş ve odadan çıkmıştı. Kimseye çaktırmadan derin bir nefes verdim. Gerilmekten dikişlerim patlamadığı için şükretmeliydim.

"Cihan'ın az önceki adama olan bakışlarını gördün mü?" dedi Ayla. Onun sesiyle irkilerek ona döndüm.

"Ne?"

Çenesiyle az ötemizdeki Cihan'ı gösterdi. "Cihan diyorum arkadaşından pek hoşlanmıyor galiba."

Cihan'ın Murat'ı eşek sudan gelinceye dek dövmek istediğini Ayla'ya söylesem ne tepki verirdi acaba? Gerçi bakışlarını gördüyse zaten söylemek istediklerimin de farkındadır. Ayla'ya bir şey demedim o da zaten yanımdan kalkıp kocasının yanına gitmişti.

Selim ile Cihan birbirlerinden uzakta duruyorlardı. Acaba Selim de onu görünce benim gibi garip hissediyor mudur? Çünkü ben kendimi onun öldüğü düşüncesine öyle alıştırmaya çalışmıştım ki bir süre sonra bunu kabullenmiştim bile. Ama şimdi dönüp baktığımda aslında sadece kendimi kandırdığımı fark ediyorum. Ondan nefret ediyor muyum bilmiyorum ama yüzüne her bakışımda yüzüme haykırdıkları zihnimde beliriyordu ve sözleri hiç de hoş şeyler değildi.