ညက နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက် အိပ်ပျော်သွား
သည့်အတွက် မနက်မိုးလင်း၍ နိုးလာတော့ စိတ်ကြည်လင်ကာ လန်းဆန်းလို့နေသည်။
အရိပ်လေးလဲ ခါးထက်၌ ဖက်ထား
သည့် ဦးနေရဲ့ လက်အား အသာမကာ ဖယ်လိုက်ပြီး အိပ်ယာထက်မှ ထလိုက်သည်။ ထို့နောက် ဦးနေရဲ့ မျက်နှာပေါ်မှ အစိတ်အပိုင်းလေးများကို သေချာစိုက်ကြည့်နေလိုက်သည်။
အရိပ်လေးလဲ ဦးနေရဲ့ ထူထဲပြီး
မည်းမှောင်နေတဲ့ မျက်ခုံးလေးအား လက်ညှိုးလေးဖြင့် အသာ တို့ထိလိုက်ပြီး...
' ဒီမျက်ခုံးလေးကို ချစ်တယ်... '
ထိုမှတစ်ဆင့် မျက်လုံး...
' ဒီမျက်လုံး... တစ်ချက်ကြည့်လိုက်ယုံနဲ့ အကြည့်မလွှဲချင်လောက်အောင် ဆွဲဆောင်နိုင်တဲ့ အညိုရောင် မျက်ဝန်းလေးတွေကိုလဲ ချစ်တယ်... '
ပြီးနောက် နှာတံချွန်ချွန်လေးအား တို့ထိလိုက်ပြီး...
' ငယ်လေးရဲ့ ပါးကို ချိုင့်ဝင်အောင် နမ်းတတ်တယ် ဒီနှာတံ ချွန်ချွန်လေးကိုလဲ ချစ်တယ်.. '
ထိုမှတစ်ဆင့် အနည်းငယ် ထူသယောင်ယောင် ဖြစ်နေတဲ့ နှုတ်ခမ်းလေးအား ထိတွေ့လိုက်ပြီး...
' ဘယ်အချိန်နမ်းနမ်း နမ်းလို့ မဝတဲ့ ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကို အရမ်း အရမ်းချစ်တယ်.. ခစ်ခစ်ခစ်... '
အရိပ်လေးလဲ ကိုယ့်စကားကိုယ် သဘောကျကာ တခစ်ခစ် ထရယ်လိုက်တယ်။
" ကိုယ့်ကို ရော မချစ်ဘူးလား.. "
" ဟမ်... "
နေစစ်ရှိန်လဲ သူ့အား ပြူးကြောင်ကြောင်လေး ကြည့်နေသည့် ငယ်လေးအား အသည်းယားလာတာကြောင့် ထထိုင်လိုက်ပြီး ပါးလေးအား အနမ်းတစ်ချက်ပေးကာ ပွေ့ဖက်ထားလိုက်သည်။
" ကိုယ့်ကိုရော မချစ်ဘူးလားလို့.. "
" ချစ်တယ် .. အရမ်းချစ်တယ်.. "
နေစစ်ရှိန်လဲ ငယ်လေးရဲ့ ပါးလေးအား အနမ်းတစ်ပွင့် ထပ်ခြွေလိုက်ပြီး...
" မွ... ကိုယ်လဲ အရမ်း အရမ်းချစ်တယ်... "
" ဟုတ်.. ငယ်လေး ဗိုက်ဆာတယ် ဦးနေ.. "
