ညက ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္ေပ်ာ္သြား
သည့္အတြက္ မနက္မိုးလင္း၍ ႏိုးလာေတာ့ စိတ္ၾကည္လင္ကာ လန္းဆန္းလို႔ေနသည္။
အရိပ္ေလးလဲ ခါးထက္၌ ဖက္ထား
သည့္ ၪီးေနရဲ့ လက္အား အသာမကာ ဖယ္လိုက္ၿပီး အိပ္ယာထက္မွ ထလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၪီးေနရဲ့ မ်က္ႏွာေပၚမွ အစိတ္အပိုင္းေလးမ်ားကို ေသခ်ာစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။
အရိပ္ေလးလဲ ၪီးေနရဲ့ ထူထဲၿပီး
မည္းေမွာင္ေနတဲ့ မ်က္ခံုးေလးအား လက္ၫွိုးေလးျဖင့္ အသာ တို႔ထိလိုက္ၿပီး...
' ဒီမ်က္ခံုးေလးကို ခ်စ္တယ္... '
ထိုမွတစ္ဆင့္ မ်က္လံုး...
' ဒီမ်က္လံုး... တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ယံုနဲ႔ အၾကည့္မလႊဲခ်င္ေလာက္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္ႏိုင္တဲ့ အညိုေရာင္ မ်က္ဝန္းေလးေတြကိုလဲ ခ်စ္တယ္... '
ၿပီးေနာက္ ႏွာတံခြၽန္ခြၽန္ေလးအား တို႔ထိလိုက္ၿပီး...
' ငယ္ေလးရဲ့ ပါးကို ခ်ိဳင့္ဝင္ေအာင္ နမ္းတတ္တယ္ ဒီႏွာတံ ခြၽန္ခြၽန္ေလးကိုလဲ ခ်စ္တယ္.. '
ထိုမွတစ္ဆင့္ အနည္းငယ္ ထူသေယာင္ေယာင္ ျဖစ္ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းေလးအား ထိေတြ့လိုက္ၿပီး...
' ဘယ္အခ်ိန္နမ္းနမ္း နမ္းလို႔ မဝတဲ့ ဒီႏႈတ္ခမ္းေလးကို အရမ္း အရမ္းခ်စ္တယ္.. ခစ္ခစ္ခစ္... '
အရိပ္ေလးလဲ ကိုယ့္စကားကိုယ္ သေဘာက်ကာ တခစ္ခစ္ ထရယ္လိုက္တယ္။
" ကိုယ့္ကို ေရာ မခ်စ္ဘူးလား.. "
" ဟမ္... "
ေနစစ္ရိွန္လဲ သူ႔အား ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္ေလး ၾကည့္ေနသည့္ ငယ္ေလးအား အသည္းယားလာတာေၾကာင့္ ထထိုင္လိုက္ၿပီး ပါးေလးအား အနမ္းတစ္ခ်က္ေပးကာ ေပြ့ဖက္ထားလိုက္သည္။
" ကိုယ့္ကိုေရာ မခ်စ္ဘူးလားလို႔.. "
" ခ်စ္တယ္ .. အရမ္းခ်စ္တယ္.. "
ေနစစ္ရိွန္လဲ ငယ္ေလးရဲ့ ပါးေလးအား အနမ္းတစ္ပြင့္ ထပ္ေႁခြလိုက္ၿပီး...
" မြ... ကိုယ္လဲ အရမ္း အရမ္းခ်စ္တယ္... "
" ဟုတ္.. ငယ္ေလး ဗိုက္ဆာတယ္ ၪီးေန.. "
