THE BATTLE OF LOVE (COMPLETED)

EPILOGUE

A/N:

Thankyou for reading until the end and I hope you'll like and love my story. I wish that you'll support me until the end of my journey, keep safe everyone and don't forget to pray. I wish the pandemic will end and we have a peaceful life💛

***

Lucielle's POV

New year, new classmates, and be school but maybe, I won't be able to replace my friends in PU because.....

"Lucieeeeellllllleeeeeeeee!!!!!", tawag sakin ni Misty at Shara habang tumatakbo palapit sakin. Parang mga tsnga eh ipamukha ba naman kasi na may naalog sakanila tapos sakin wala!?!?

Nasan ang hustisya!!!

Dito din sila nag enroll sa La Salle University at sempre hindi mawawala shota ni Misty na si Harold kesyo ayaw nya daw malayo sa shota nya.

Edi shingshangfu!!

Si Hero at Haru naman ay ang valedictorian at salutatorian sa PU, hindi na ako magtataka kasi matatalino naman talaga sila at mga gwapo pa pero mas gwapo shota ko mwehehehe.

Namimiss kona agad sya!

Naiangat ko ang aking tingin sa isang boses na kailan man ay hindi ako magsasawang pakinggan, ang sarap kasi ng may boses ay este nung boses nya parang musika ganurn. "Hon bakit ka tulala dyan? first day of school tulala ka dyan, ano ba iniisip mo?", takang tanong sakin ni Hero habang sinusuri ako natatawa naman ako sa ginawa nya kaya tumigil sya. "Sira, purket nakatulala may iniisip na? ikaw lang naman lagi nasa isip ko eh yieeeee", sabi ko habang sinusundot ang tagiliran nya kita ko ang pamumula ng tenga nya sa kilig. Ang cuteeeeee!! Bigla naman sumingit tong tukmol na kambal nya tsssss. "Hooy hanggang dito ba naman ang harot nyong dalawa? respeto naman dyan oh!" sabi ni Haru. Tinignan ko muna sya ng masama at nagsalita "Sus inggit ka lang kasi hindi ka nilalambing ni Shara, tigas kasi ng ulo mo" Biglang bumusangot ang mukha nya at humarap kay Shara "Babe, niaaway na naman ako ni Lucielle", pangsusumbong nya kay Shara pero imbis na lambingin sya nito ay piningot pa ang tenga bago nagsalita "Ikaw naman nanguna tsaka may kasalanan kapa sakin, saan ka galing kagabi at hindi mo ako sinipot sa restaurant na sinabi mo, ha!!?" Pilit na nag pupumiglas si Haru sa ginagawa ni Shara pero hindi nya kaya. "Sorry na babe nagkaroon ng emergency sa company eh hindi na kita nasabihan, sorry na please tsaka bitaw na sa tenga ko masakit na tignan mo oh namumula na", parang batang paliwanag ni Haru habang nagmamakaawa kay Shara piningot muna ng malakas ni Shara ang tenga nya bago binitawan agad na sumigaw sa sakit si Haru dahilan para pag tinginan kami. Kahit kailan talaga tong mokong na'to haynako!

Napagpasyahan na naming pumasok na sa loob habang si Shara at Haru ay nag babangayan parin, tinawanan nalang namin sila at pinagpatuloy ang pagpasok sa loob.

Isang taon na ang nakalipas pero heto parin kami ngayon magkakasama at patuloy na nangangarap kasama ang mga taong inspirasyon namin sa lahat pero sempre kasama nadin ang mga magulang namin sa isa sa mga inspirasyon namin sa buhay.

What I just learned from what happened in my life is to appreciate the people who care and take care of you and the people who tirelessly love you because it only happens once in our lives so we must give value, our lives are just borrowed so learn how to value the people that gave us value as well.

Hindi naging madali ang buhay namin may mga pagsubok at laban kaming hinarap pero magkakasama namin nilagpasan ang lahat ng iyon.

The battle is not just for love, it's also for friendship that guide and stay by your side until the end.

THE END........