"အန်တီလေးတော့ အိမ်မှာ စောင့်နေလောက်ပြီ...မြန်မြန်ပြန်ရမယ်
သူဘာမှစားရသေးမှာ မဟုတ်ဘူးထင်တယ်"
ဝုန်း ဒုန်း....
"ဟင်...ဘာသံတွေလဲ...ဒီလမ်းက ငါပြန်နေကျလမ်းပါ
နည်းနည်းမှောင်ပြီး ချောင်ကျတာကလွဲလို့ သရဲခြောက်သံတွေ ဘာတွေမကြားမိပါဘူး...အခုက ဘယ်လိုဖြစ်တာ
အင်း...မှောင်တယ်ဆိုပေမယ့်လည်း ကိုယ့်အရိပ်ကိုယ်မြင်ရပါသေးတယ်လေ
ဆင်းရဲသားရပ်ကွက်ဆိုတော့ ဒီလောက်တော့ရှိမှာပေါ့"
"ရှင်းလိုက်တော့...ငါစိတ်မရှည်ဘူး"
*စကားသံတွေပြီးတော့ စီးကရက်အနံ့တွေ...မဟုတ်မှလွဲရော လူတွေရှိနေတာလား...အသံနားထောင်ကြည့်ရတာ ငါတို့ရပ်ကွက်က လူတွေအမှိုက်လွှင့်ပစ်နေကျ အမှိုက်ပုံနားကဘဲ
ငါသွားလို့ သင့်တော်ပါ့မလား...ငါ့ကို အမှုပတ်ရင်
ဘယ်လိုလုပ်မလဲ...*
သူစဉ်းစားနေတုန်း
"တောင်းပန်ပါတယ်...အကြွေးတွေအကုန် မနက်ဖြန်ပြန်ဆပ်ပါ့မယ်...အသက်တော့ ချမ်းသာပေးပါ"
"အကြွေးတွေအကုန် မနက်ဖြန်ပြန်ဆပ်မယ်
ပြောရအောင် ခင်ဗျားက ဒီညဘယ်နေရာမှာ
xင်သွားခံမှာလဲ
ခံမယ်ဆိုရင်တောင် အဲ့ပိုက်ဆံပမာဏ လောက်ရမှာတဲ့လား
အဟက်....ငါစကား၂ခါမပြောဘူးနော်...ဟေ့ကောင်တွေ"
အဲ့အသံတွေကြားတော့ ကောင်လေးရဲ့ စူးစမ်းချင်စိတ်တွေ ပြင်းထန်လာသည်
သူအမှိုက်ပုံနားက တိုက်အကွယ်လေးကနေ ချောင်းကြည့်နေလိုက်သည်
လမ်းဘေးမီးရောင် မှိန်ပြပြလေးရနေသည်မို့ အမှိုက်ပုံနားက လူတစုဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာ နည်းနည်းမြင်နိုင်သေးသည်
အနက်ရောင်ဝတ်စုံ ဝတ်ထားပြီး ကတုံးဆံပင်ကေတွေနဲ့ လူ(၃)ယောက်က လူတယောက်ကိုချုပ်ပြီး နှိပ်စက်ထားသည့်ပုံ
အချုပ်ခံထားရတဲ့လူရဲ့ မျက်နှာတဝိုက်မှာက သွေးတွေနှင့်
သူတို့ရှေ့မှာ မတ်တပ်ရပ်နေတဲ့ လူတယောက်က
တကိုယ်လုံးအနက်ရောင်ဝတ်ထားပြီး လက်ထဲမှာစီးကရက်တလိပ်ကိုဖွာနေသည်
မျက်နှာခပ်တည်တည် အရပ်အရှည်ကြီးနှင့် တကယ်ကိုစမတ်ကျသည့်သူဟု ပြောလျှင် မမှားပေ
YOU ARE READING
𝐁𝐀𝐃 𝐆𝐔𝐘
Fanfictionပေပေတေတေဆိုးသွမ်းတဲ့လူဆိုးကြီးနဲ့အရမ်းရိုးသားပြီးချစ်စရာကောင်းတဲ့ကောင်လေးတို့၂ယောက်ချစ်ခဲ့မိသောအခါ
