𝑻𝒉𝒆 𝑴𝒊𝒔𝒕𝒓𝒆𝒔𝒔

Chapter 15

Lisa's POV:

"باز چی میخوایی مامان؟"

" این اشتباهه که خواستم با دختر و عروسم شام بخورم؟"
بعد از اینکه کنار لب هاش رو پاک کرد، گفت.

داریم تو یکی از رستوران های لاکچری پنج ستاره یه جایی تو سئول استیک میخوریم اما من هیچ اشتهایی ندارم بخصوص اینکه مجبور شدم برنامه ام رو بخاطر دورهمی مسخره ای مثل این، عقب بندازم.

زنم، چهیونگ، کنارم نشسته و استیک آبدارشو میخوره.
از جایی که هنوز یادمه، یکی از غذاهای مورد علاقشه.

"بگو آا..." 
درحالی که چنگالشو به سمتم میاورد گفت و سعی کرد بهم غذا بده.

"خودم دارم."
گفتم، به خودم زحمت نگاه کردن بهش رو هم ندادم.

در واقع حتی زحمت دست زدن به استیکم هم نکشیدم.

فقط از شراب سفیدم می‌نوشیدم.

شنیدم که مامانم برای شکوندن این لحظهٔ عجیبی که اینجا در حال شکل گیری بود، سه بار سرفه کرد.

"آه لیسا، عزیزم،از وقتی اومدی دو ماه گذشته و پدرو مادر رزی دائم در حال پرسیدن اینن که چرا به خونهٔ خانوادگیت نمیری. ( مسلماً خونه من و رزی رو میگه.)"

"تو بیمارستان سرم شلوغه و دوست دارم پیش سولگی و آیرین بمونم."

" اما اینکه خونهٔ اصلی خودت نباشی جالب نیست. مردم چی میگن؟ بعلاوه، هرچند که تو رودربایستی بهت نمیگن اما اون دو نفر، نیاز دارن زمان خصوصی خودشون رو داشته باشن. میدونی منظورم چیه."
چنگال و کارد استیکشو گذاشت.

با دیدن ژست و حرکات مامانم میتونید بفهمید که غیرعادیه.

از اون مادرای نرمالی که میشناسید نیست.

جای تعجبی هم نداره، چون از بچگی لای پر قو بزرگش کردن.
خانواده من بطور اغراق آمیزی ثروتمندند اما من پشیزی اهمیت نمیدم.

از وقتی ازدواج کردم، حتی یه قرون از پول اونا خرج نکردم. چون خودم دارم کار میکنم و همینم خرید مال و اموال و بیزنس رو خیلی برام راحت تر کرده.

رسما غیرمستقیم بهشون گفتم که من دیگه وارث شون نیستم.

نمیخوام کل زندگیم رو روی این تمرکز کنم که چطور به بردگی مادر و پدر خودم در بیام. اونا کل زندگیم برام تصمیم گرفتند، من حتی حق انتخاب برای خودم نداشتم، اما حالا دیگه نه.

من دیگه اون لیسا سابق نیستم.

نه دیگه از اون روز.

از اون روز فاکی.

سرمو به آرومی تکون دادم تا اون افکار از ذهنم خارج بشند چون ممکنه همینجا منفجر بشم.

من هنوز میتونم احساساتم رو کنترل کنم. خب، من تمام زندگیم در حال انجام این کار بودم، پس چیز تازه ای نیست.