OYUNBOZAN | Texting

Özel Bölüm

Alexander Rybak - Fairytale

Hadise ile bu adamı şiplediğim old but gold günler kdfmalsdcöşa

İyi okumalar...

1 sene sonra

Ada

Bacaklarımı tekli koltuğun kenarından sarkıtıp elimdeki kahve kupasını iyice kavrarken karşımdaki koltukta oturan Elçin Ablaya baktım. Abimin İmge Ablaya evlilik teklifi etmesinin üzerinden neredeyse 1 yıl geçmişti ve bu süre içerisinde İmge Abla, işe girmiş, kendisine bir düzen kurmuştu. Şu an evlenseler ikisi de bir evi geçindirebilecek imkanlara sahip olduğu için düğün hazırlıklarına başlamıştık. İsteme ve nişanı bir arada yapmıştık, düğün 2 gün sonraydı. Biz de kızlar olarak toplanmış, muhabbet ediyorduk.

Aslında annem de bizimleydi ancak hemen uykusu gelmiş, o yüzden eve geçmişti. Daha çok gençlerin takılmasını istediğindendi, bunu biliyordum. Burada annemin varlığından rahatsız olacak kimse yoktu. Hatta İmge Abla ve annemin arasında harika bir ilişki vardı ancak annem ince düşünceli bir kadındı. Onun yanında konuşamayacağımız şeyler olduğunu düşünmüş, erkenden gitmişti.

"Ne diyordun sen geçen sene bana? Ben evlenmeyeceğim, kariyer yapacağım mı diyordun?" Elçin Ablanın alaylı çıkan sesiyle İmge Abla, gözlerini devirdi. "Kariyer yapmayı hâlâ düşünüyorum."

Onların atışmasını yüzümdeki büyük gülüşle izliyordum. Gerçekten de çok mutluydum. Abim, mutlu olma fırsatını korkuları yüzünden kaçırmadığı için çok mutluydum. İmge Abla gibi bir insan hayatımıza girdiği için, annemin ikinci kızı haline geldiği için çok mutluydum.

Normalde çok kıskanç bir kardeş ve kıskanç bir evlattım. Annemi başkalarının çocuklarından hep kıskanırdım. Annem de öyle bir insandı ki elinde olsa herkese annelik yapacaktı. Tüm çocuklara sevgiyle, ilgiyle yaklaşırdı. Kimsenin çocuğunu hareketleri yüzünden yadırgamazdı. Genç bir kafası vardı annemin, o yüzden arkadaşlarım anneme bayılırlardı ve ben hepsini kıskanırdım.

Ama İmge Ablayı hiçbir zaman kıskanmamıştım. Sebebi neydi bilmiyordum. Aslında annemi anne olarak gördüğü için onu da kıskanmam gerekirdi ancak kıskanmıyordum. Aksine, sevgi dolu ilişkilerini görünce yüreğim huzurla doluyordu. Belki de İmge Abla kendi annesi tarafından yaralandığı içindi. Bir istisna haline gelmişti.

"Ada?" İmge Ablanın sesinden ismimi duyduğumda kafamı iki yana sallayıp silkelenmiş ve ona odaklanmıştım. Gülümseyip sordu. "Neye daldın öyle?"

"Hiç," diye mırıldanıp devam ettim. "Abimin evleneceği gerçeği hâlâ beni şoka sokuyor da. Hep evlenmeyeceğini söyleyip duruyordu. Ama şimdi 25 yaşında ve 2 gün sonra evleniyor."

"Sence erken mi evleniyoruz?" diye sorduğunda kafamı hızla iki yana sallamıştım. "Neden erken olsun? İkiniz de yetişkinsiniz, kendi paranızı kazanıyorsunuz ve 1 yılı aşkındır ilişkiniz var. Yaş olarak belki bu devirde erken olabilir ama beklemeniz için de bir sebep yok."

"Yoksa sen erken olduğunu mu düşünüyorsun?" Elçin'in korkuyla sorduğu soruyla İmge Ablaya dikkat kesilirken benim de kalbime aynı korku yayılmıştı. 2 gün sonra evleniyorlardı ve İmge Ablanın her şey için erken olduğunu düşünmesi için artık biraz geçti.

"Hayır ama öyle düşünmeliymişim gibi geliyor. Şu an bir yılı aşkın süredir ilişkimiz var, evet. Ancak evlilik teklifini aldığımda henüz birkaç aylık ilişkimiz vardı. Nasıl desem..." Duraksadı ve doğru kelimeleri aradı. "Ben buraya kadar hep mantığımla geldim ve baktığım zaman birkaç aylık ilişkimde aldığım evlilik teklifini kabul etmem mantığımla verdiğim bir karar değildi. Asla pişman değilim, yine olsa yine kabul ederim. İlk günden teklif etse yine kabul edecektim. Ama söz konusu Adal olduğunda gözümü çok karartıyorum ve beni buraya kadar getiren mantığım benimle olmuyor. Bu iyi mi kötü mü bilmiyorum."