Gambit of Hearts: Chasing Black UNO

Chapter 5

Chapter 5

After hours of walking, Zean finally stopped in front of a local restaurant. Sinuri na muna nito ang paligid ng palihim para tingnan kung may sumusunod ba sa kanya at nang makitang wala namang kaduda-duda, pumasok ito ng tuluyan sa loob.

Few people were eating inside, enjoying dinner with their families. Zean went to the counter and was immediately greeted by the cashier.

"Good evening, Miss. What would you like to order?" nakangiting wika nito.

Tumikhim si Zean bago sumagot, "Is Loui here?"

Napataas ang dalawang kilay ng kaharap, "Ahm..yes po. Are you a close friend?"

"No."

"Do you have an appointment with Mr. Loui?"

"No."

"Then you can't talk to him."

Zean clicked her tounge while looking at the smiling woman in front of her. She's covering herself up with black clothes, making the woman oblivious from her sharp glares.

Tinggal ni Zean ang pagkakabutones ng blusa na suot nito at tsaka bahagyang hinila pababa ang tela ng damit gamit ang daliri at ipinakita sa kaharap ang maliit na marka sa gitna ng dibdib nito.

The woman froze in shock after seeing the familiar insignia on Zean's chest. Kaagad itong takot na yumukod, "I-I'm sorry, Miss. I d-didn't mean it. Hindi po kita n-nakilala." utal na saad nito bago umayos ng tayo tsaka binuksan ang maliit na pinto papasok sa loob na nakakonekta sa kusina nito, "T-This way, Miss."

Zean tsked and followed the woman inside. Muling ibinalik ni Zean ang pagkakabutones ng blusa nito at tahimik na sumunod sa loob ng kusina.

Diretsong naglakad ang dalawa at tahimik lang na nilagpasan ang mga nagluluto sa loob hanggang sa marating nila ang isang storage room.

Zean and the woman went inside. Every aisle has different ingredients. From flour to seasonings. It looked like a normal storage room until the woman took out a remote and pressed a button making the left side of the aisle move and reveal a metal door.

"This way, Miss." Lumapit silang dalawa sa pinto at pumasok doon. It was an elevator that will lead them underground. Nang makarating sila sa baba, hindi na sumunod pa ang babae at tanging si Zean na lamang ang naglakad patungo sa nag-iisang silid na nasa unahan.

Zean knocked twice. Hindi na nito kinailangan pang kumatok ulit dahil kaagad na nagbukas ang pinto at gulat namang napatingin sa kanya ang kaharap.

"Miss Zean." wika ng lalaki at kaagad na napayukod.

Napangiwi si Zean sa init na nararamdaman kaya kaagad nitong tinanggal ang nakabalot sa mukha nya. "Tangina. Ang init dito sa lungga mo." reklamo nito.

"Je suis désolé, Mademoiselle." I'm sorry, Miss.

Napangiwi si Zean sa narinig, "Miss is fine. You don't have to say everything in french." wika nito at napatango naman ang lalaki.

Mas lalong binuksan ni Loui ang pintuan para makapasok si Zean sa loob. Manghang ipinalibot ni Zean ang paningin sa loob ng silid nang makitang napupuno ito ng napakarami at naglalakihang computer.

"Wow. You're working as an intel and a business man at the same time." komento ni Zean.

"Oui, Miss. I had to take care of my mother's restaurant." sagot ni Loui na sya namang ikinatango ni Zean. "Please have a seat." dagdag nito at iminuwestra ang kamay sa sofa na sya namang sinunod ng dalaga.

Muling bumalik si Loui sa kinauupuan nito, sa harap ng malaking screen ng computer tsaka nagsimulang magtipa doon ng kung ano-ano.

"Are they fine with you dong this?" tanong ni Zean habang nakatingin kay Loui na gumagawa ng trabaho para sa kanya. "It's bothering me. Tell me if they're not okay with it."