Sehunၾကားႏိုင္သည္ မၾကားႏိုင္သည္ မသိ သူအရူးတစ္ေယာက္လို ေအာ္ဟစ္ေပါက္ကြဲကာ အိပ္ခန္းထဲ၌ က်န္ခ႔ဲပါသည္။
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
''ကြ်န္..ကြ်န္ေတာ္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ သူေဌးKim...''
က်န္းမာေရးမေကာင္းရသည့္အထဲ အရက္ေတြခ်ည္း လွိမ္႔ေသာက္ေနသည့္ Kim Jonginကို Kyungsooစိတ္ပူမိသည္။
''မင္းတို႔လိုခ်င္တာ ဒီပုံစံပဲမလား...''
''ခင္မ်ား အရမ္းမူးေနျပီ...! ကြ်န္ေတာ္အိပ္ခန္းထဲလိုက္ပို႔ေပးမယ္...''
''သြားစမ္းပါ!! Oh Sehunက မင္းကိုဘယ္လိုေစာက္ရူးစကားေတြေျပာထားလည္း ငါမသိေပမ႔ဲ မင္းသိထားဖို႔က မင္းကငါ့ေယာက္်ား ဘယ္ေတာ႔မွျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး Do Kyungsoo!''
မူးေနတ႔ဲလူတစ္ေယာက္မို႔ အျပစ္မျမင္ခ်င္ေပမ႔ဲ လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ တစိတ္ သူ႔ကိုအထင္ေသးလြန္းသည္မဟုတ္ပါလား...
''ခင္မ်ားကို ကြ်န္ေတာ္ခ်စ္ခ႔ဲတယ္ဆိုတာမွန္တယ္ သူေဌးKim..! မျဖစ္သင္႔မွန္းသိလို႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ဒီအိမ္ကထြက္သြားဖို႔ဆုံးျဖတ္ခ႔ဲတယ္...''
''ဆုံးျဖတ္ခ႔ဲတယ္ရင္ထြက္သြားေလ...! ဘာေတြတြန႔္ဆုတ္ျပီး ဘယ္သူ႔ကိုေစာင္႔ေနတာလဲ...''
''ခင္မ်ားေယာက္်ား Oh Sehunကို ခင္မ်ားေျပာေပးေလ...!ခြင္႔ေတာင္းေပးေလ..! သူခြင္႔ျပဳတာနဲ႔ ကြ်န္ေတာ္ခ်က္ခ်င္းဒီအိမ္ကထြက္သြားမယ္..''
''ဟား ဟား...! မင္းကလူယုတ္မာပဲ Do Kyungsoo..! Sehunက ငါ့အားနည္းခ်က္မွန္းသိလို႔ မျဖစ္ႏိုင္တာကို တမင္ေျပာတာမလား...''
''ကြ်န္ေတာ္က သာမန္လူတစ္ေယာက္ပါ သူေဌးKimရယ္... လိမ္ညာတာေတြ လွည့္စားတာေတြဆိုတာလည္း မတတ္ပါဘူး ကြ်န္ေတာ႔ကို ထပ္မေစာ္ကားပါနဲ႔ေတာ႔...''
''သြား...! ထြက္သြား... ငါ့မ်က္စိေရွ႕ကထြက္သြားစမ္းပါ...!!''
°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~°~
ခ်မ္းစိမ္႔စိမ္႔ ေအးစိမ္႔စိမ္႔လိုျဖစ္လာ၍ သူႏိူးလာသည္။
ဦးေႏွာက္က စတင္အလုပ္လုပ္ျပီး အသိဝင္လာသည္ႏွင္႔ ေခါင္းထဲက တဆစ္ဆစ္ကိုက္ေနကို ခံစားလိုက္ရပါသည္။
