🌸13🌸

1.6K 281 74
                                    

🌸Unicode🌸

"ပန်းပွင့်ငယ်လေး မင်းဒီဆံထိုးလေးနဲ့ အရမ်းလှတယ်"

စခန်းချတဲဆီ ပြန်လာတုန်းလမ်းတွင် စကားစလိုက်တဲ့ လီဟိုဘင်းကြောင့် ဂျီမင်း အနည်းငယ်ကြောင်သွားသည် ၊

ဂျီမင်းတွေဝေစွာ သူ့ဆံပင်ကို လက်နဲ့စမ်းကြည့်လိုက်သည် ။

ဟင်! ဆံထိုး!!?

ခုနက လက်ဝတ်လက်စားရောင်းတဲ့ အဒေါ်ကြီးရဲ့စကားတွေကြောင့် အမြန်ထွက်လာမိလိုက်သည် ၊ အစမ်းထိုးကြည့်ထားတဲ့ ဆံထိုးက သတိမထားမိပဲ ကိုယ့်ဆီပါလာခဲ့သည်ထင်သည် ။

"အာ...ဒါ ကျွန်တော်ပြန်သွားပေး အ့"

"ရတယ် မလိုဘူး ကိုယ်ပေးခဲ့ပြီးပြီ"

"ဟင်?"

ဂျီမင်း ဆံထိုးဖိုးမရှင်းခဲ့ရဘူး အထင်နှင့် အဒေါ်ကြီးဆီပစ္စည်းပြန်သွားပေးမလို့ နောက်ပြန်အလှည့် လီဟိုဘင်းက သူ့လက်ကိုလှမ်းဆွဲထားသည် ၊

ကိုယ်ပေးခဲ့ပြီးပြီတဲ့?

"အဲ့ဆိုရော့"

ဂျီမင်း ဆံထိုးကိုဖြုတ်ကာ လီဟိုဘင်းကို ကမ်းပေးလိုက်သည် ။

"ဘာအတွက်လဲ? ကိုယ်က မင်းအတွက်ဝယ်ပေးတာလေ"

"မဟုတ်တာ ကျွန်တော်မလိုချင်ဘူး ၊ ကျွန်တော်မိန်းကလေးတစ်ယောက်မဟုတ်ဘူး ၊ ဒီလို  အသုံးအဆောင်တွေလည်း မကြိုက်ဘူး"

"ကိုယ်လည်း မကြိုက်ဘူး ၊ မင်းအတွက်မို့ မင်းယူလိုက် ၊ ကိုယ်မလိုချင်ဘူး"

"အင်း. .ဟုတ်ပြီလေ ခင်ဗျားလည်းမလိုချင်ဘူး ကျွန်တော်လည်း မလိုချင်ဘူးဆိုတော့...."

ရုတ်တရပ် ဆံထိုးကို လွှတ်ပစ်လိုက်တဲ့ ဂျီမင်းအား လီဟိုဘင်း အံ့ဩမှုအပြည့်နှင့် ကြည့်နေမိသည် ။

"ဘာလုပ်လိုက်တာလဲ?"

"မမြင်လို့‌ေမး‌ေနတာလား ၊ လွှတ်ပစ်လိုက်တာလေ ၊ ဘယ်သူမှ မှသူ့ကိုမလိုချင်တာ အဲ့‌ေတာ့လည်း အန်ညော ဆံထိုးလေးရေ!!!"

ပြောပြီးပြီးချင်း ရှေ့ကထွက်သွားတာမို့ လီဟိုဘင်းမှာ တစ်ဖန် အမြန်အပြေးလိုက်ရပြန်သည် ။

𝙳𝚎𝚜𝚝𝚒𝚗𝚢 II (Completed)✓ IIDonde viven las historias. Descúbrelo ahora