39.Bölüm

3.1K 225 85
                                    

"Kaçış"

Boğazımın acıyla düğümlenmesi ile resmen konuşamıyordum...

Tam o arada Emir'in öfkeyle hemen abimin boğazına yapışması bir oldu.
"Bana bak şerefsiz o gelinliği ters çevirip sana giydiririm."diyerek duvardan destek alarak sertçe boğazını sıkıyordu.

Sinan,Emir'in kollarını tutup abimi kurtarmaya çalışırken Berke ise olanları sadece izliyordu.Bense resmen olduğum yere çakılmış kalmıştım.

Abimin sertçe Emir'i geri itip yumruk atması ile evdeki sesler yükselmeye başlamıştı.Dışardaki sesi duyan bütün güvenlikler eve girmiş,Emir'i kollarından tutmaya çalışıyordu.

Dayanamayarak,"Yeter durun artık!"diyiverdim avazım çıktığı kadar.

Hepsi olduğu halde kalmış bana bakıyordu.

"Kiminle evlenicem?"dedim çaresizce.

Emir şok içinde yüzüme bakakaldığında Sinan bu anı beklercesine gülümseyerek,"Benimle."dedi.

Hafifçe yutkunduğumda ağzımdan sadece,"Tamam."demek çıktı.

Emir yapma dercesine gözlerime baktığında acıyla ona gülümsedim.

"Siktir git evimden artık!"dedi abim gür sesiyle.

İşaret parmağımı ona doğru doğrultup,"Eğer Emir bu eve istediğin an girip benimle görüşemezse bende bu işi bozarım!"dedim sertçe.

İlk defa abime bir konuda karşı çıkıyordum.Normalde bırak karşı çıkmayı sesimi dahi yükseltmiş biri değildim oysa ki.

Abim kısa süre ses vermesede başka şansı olmadığını anlayıp onayladım dercesine güvenlikleri dağıtıp,yukarı çıktı.

Emir yavaşça kolumdan tutup beni bahçeye çıkardığında hala halsiz hissettiğimi anladım.

"Gece evlenmek falan yok.Kurtarıcam seni."dedi hızla.

Başımı hayır anlamında sallayıp,"Mecburum."diyiverdim.

"Hayır hayır değilsin sen hiçbir şeye mecbur değilsin.Burda ben varken sana bir bok yapamaz o zaten."dedi sertçe.

Dolmuş gözlerimden yaşların akmasıyla,"Bana değil zaten eğer ona zarar verir."diyibildim derin bir nefes vererek.

Uzun süre bu cümlem onu duraksatsa da,"Korkma,ne sana ne de o serseriye bişey olmasına izin vermeyiz."

Ardından kollarını genişçe açıp, gülümsedi.Gözyaşlarımın hızlanması ile hemen açtığı kollarından sarıldım."Ama şimdilik gitmeliyim."dedi kendimi geri çekip,
"Sende gideceksin?"diyiverdim korkuyla.

"Şu anlık böyle olması gerek ama geri gelicem.Sana söz veriyorum."

Hissiz kalmış suratımla boş boş baktığımda,"Şş kanla değil,canla bağlanmış kardeşlikleri kimse ayıramaz.Sende benim ufak kardeşimsin."dedi sevimlice.

Hissiz çehremin ufakça gülümsemesi ile zorlada olsa Emir'i evden uğurlamıştım.

                                   (Akşam üstü)
Su içmek için aşağıya,mutfağa girdiğimde çalışan aşcı kadın, Berke'ye bişeyler anlatıyordu.

Suyumu doldurup köşedeki masaya oturduğumda ufakta olsa onlara kulak misafiri olmuştum.

Kadın,"Evet portakallı keke portakalın kabukları rendelenir."diyordu.

Acıyla istemsiz bir gülümseme attığımda dudaklarımdan fısıltıyla,"Portakallı keke portakal kabuğu mu giriyor?"sorusu dökülmüştü.

SUÇLU AŞK Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin