SUÇLU AŞK

42.Bölüm

‼️Tarih 7 Aralık ve geçen sene tam bugün doğum günümde🎂durup dururken kitap yazmaya,bu hesabı açmaya karar verdiğim ilk gün.Ve iyiki de yapmışım❤️ ‼️

"Farklı bir cephe"

Hissettiğim sallantı ile bir yere taşındığımı anlamıştım.Zorlanarak da olsa gözlerimi araladığımda Ayaz'ın yan profilini görebiliyordum.

Başını eğip gözlerimin açık olduğunu olduğunu fark etmesi ile,"Sen uyanık mıydın?"dedi kaşlarını kaldırarak.

Uykunun sersemliği ile ağır ağır hayır anlamında başımı salladım.

Kendime yavaş yavaş geldiğimde kıpırdanmaya çalışarak inmeye çalışıyordum.Benim kıpırtımın artması ile onun belimdeki eli de bir o kadar sertleşiyordu.

Dayanamayarak,"Ya sıkmasana belimi,inicem!"diyiverdim.

Sıktığı çenesini serbest bırakarak,"Bak dizin sakat indirdiğim de tekrar al desen bile almam!O yüzden uslu dur"dedi.

Gözlerimi devirerek,"Hah meraklısı vardı!"diyiverdim.

Tam o anda aniden beni yere bıraktı.Dizimin üstüne bastığım an dediği gibi bacağımda çok yoğun bir sızı hissediyordum.Fakat belli etmemeye çalışarak adımlamaya çalıştım.

Küçük adımlarımı,o da arkadan takip ediyordu.Şu an yüzüne bakmasamda deli gibi sırıttığına emindim.

Bastıkça dizime bıçak saplanıyor gibiydi.Topallayarak yürümeye devam ettiğim sırada onun adım sesleri hızlanmıştı.

Ve bir anda elleri belimle kavuştuğunda ayaklarım yerden kesilip,tekradan kucağındaydım.

Gülümseyerek,"Meraklısı olduğunu biliyordum."dedi.

"Neyin?"dedim derin nefesler alarak.

"Benim."diyiverdi.

Gülmemek için dudaklarına dişlerini geçirmişti.Küçümseyici bir bakış atıp başımı yola çevirdim.

Halimden şikayetçi olduğum söylenemezdi ve bu yüzden sessiz kalmayı tercih ediyordum.Kısa bir süre böylece yola devam ettik.

Ardından sessizliği bozan o oldu.

Sanki duymamı istemiyormuş gibi fısıldıyarak,"O eve döndüğümüzde hiç bir şey eskisi gibi olmayacak."dedi.

Omzuna koyduğum,başımı yavaşça kaldırıp,derin bir yutkunma ile,"Hiç bir şey eskisi gibi değil zaten."diyebildim.

Yüzünde kısa süreliğine değişik bir ifade bürünmüştü.Bu üzgünlük mü yoksa kırgınlık mı bilemiyordum.Hemen ardından da zaten başını yola çevirdi.

Belli bir süre sonra artık eve çok yaklaştığımızı anlamıştım.

Başımı,omzuna iyice bastırarak derin bir nefes aldım.Sanki bütün kokusunu,kendi içime çekmek istercesine.

Zoraki şekilde başımı geri çekip,"İndir artık,evin önüne geldik."diyiverdim.

Bu sefer karşı çıkmadı bana.Yavaşça belimden destek vererek beni çevirip, ayaklarımın üstüne bastırdı.O arada çok yoğun şekilde başımın döndüğünü hissediyordum.Anlamış olucak ki dengemi sağlamam için sıkıca ellerimden tutuyordu.

Baya baya kendime gelmiştim.Fakat elleri hala elimdeydi.Kısa süre öyle kalakalmıştık.

Ardından gözlerini kapatarak,ağırca yutkundu ve,"Ellerini,ellerimden kurtar ve içeriye gir."dedi.