Rosé တစ္ေယာက္အေတြးေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔အိမ္ျပန္ေရာက္လာေတာ့တယ္။
ၾကားလာရတဲ့သတင္းက သူတို႔၂ေယာက္ကတဲြေနတာေလ!တဲ့
ဒါဆိုအကုန္လံုးသိၾကၿပီး မသိေသးတာက သူတစ္ေယာက္တည္းေပါ့!!
စိတ္ျမန္လက္ျမန္ရိွတဲ့ Rosé တစ္ေယာက္ Jenအခန္းထဲဝင္လာခဲ့ေတာ့တယ္။
" နင္နဲ႔ Mano တဲြေနတာလား "
တံခါးမေခါက္အသံမေပးဘဲဝင္လာတဲ့
Roséေၾကာင့္ စိတ္စႏိုးစေနာင့္ျဖစ္သြားရသည္။
လက္ထဲက လက္သည္းနီစုတ္တံကို
ပုလင္းထဲျပန္ထၫ့္ၿပီးေသခ်ာေလ
လံုေအာင္ပိတ္လိုက္သည္။
" အင္း...ငါနဲ႔ ေဘဘီတဲြေနတာျဖင့္ၾကာလွၿပီ။
နင္ကအခုမွာ ဘာေတြ ထေဖာက္ေနရတာလဲ "
ေဘဘီ!တဲ့
သူမအံၾသေနမိတာအမွန္။ဒါဆိုမနက္က Manoလဲက်တုန္း Jenကေဘဘီလို႔ေအာ္လိုက္တာ ငါ နားၾကားမွားတာမဟုတ္ဘူးဘဲ!
" နင္ ကိုမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ဝင္စားလိမ့္မယ့္လို႔ ဘယ္တုန္းကမွမထင္ခဲ့ဘူး "
Rosé အေျပာေၾကာင့္ လက္သည္းနီ ဆိုးထားတဲ့လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ၊ေျခာက္ေအာင္မႈတ္ေနရာမွာ အၾကၫ့္ေတြကို Roséဆီဦးတည္
လိုက္သည္။
"မိန္းကေလးခ်င္းမခ်စ္ရဘူးလို႔
နင္ ကိုဘယ္သူေျပာလဲ။နင္ လည္း ေဘဘီကိုစိတ္ဝင္စားေနတာလို႔ေတာ့မေျပာနဲ႔ေနာ္။
ညီမခ်င္းဆိုေပမယ့္ မုန႔္ဘဲမ်ွေဝစားမယ္။
အခ်စ္ကေတာ့ မ်ွေဝမေပးႏိူင္ဘူး။ရွင္းတယ္ေနာ္ "
Roséမ်က္ႏွာကသူခိုးလူမိသြားသလို အိုးတိုးအမ္းတမ္းႀကီးျဖစ္သြားတာ
သူ ျမင္လိုက္သည္။Rosé လည္း ေဘဘီကိုစိတ္ဝင္စားေနတယ္ဆိုတာ သူမ ရိပ္မိေနခဲ့တာၾကာၿပီ။
" ငါ ေရခ်ိဳးေတာ့မလို႔ နင္ ျပန္ရင္တံခါး Lockေလးခ်ထားေပးခဲ့... "
Rosé ဟာစိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးနဲ႔တံခါးကို ျငင္ျငင္သာသာေဆာင့္ပိတ္သြားေလသည္။ကိစၥာမရိွပါဘူး။သူ အသည္းဘယ္လိုကဲြမလဲဆိုတာ
ထမင္းစားခန္းေရာက္ရင္ သိမွာမို႔ေအးေဆး
ေရခ်ိဳးၿပီးမွာဆင္းလာခဲ့ေတာ့တယ္။
" နင္ အသည္းကဲြေနတာလား"
ဇလံုထဲ ကင္ခ်ီနဲ႔ထမင္းကို
ပယ္ပယ္နယ္နယ္ သမေနေသာ Rosé
ကိုေရခြက္ေရထၫ့္ရင္းေမးလိုက္သည္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
