မႀကိဳဆိုဘဲေရာက္လာသၫ့္ ဧၫ့္သၫ့္ေၾကာင့္ဧၫ့္ခန္းထဲ တိတ္ဆိတ္ေနၾကေလသည္။
ပင္လယ္ျပင္မွာ တိုက္ခတ္ေတာ့မၫ့္
မုန္တိုင္းလိုမ်ိဳး ေလးပင့္တဲ့သက္ျပင္းခ်သံဟာ
ဧၫ့္သည္အမ်ိဳးသမီးဆီကထြက္ေပၚလာတယ္။
" မေန့က ေရာက္လာတယ္ဆို။ ငါေရာက္မဲ့အခ်ိန္ထိေတာ့ ေစာင့္သြားသင့္တယ္မလား
Woon ကိုရွာခိုင္းတာမေတြ့ေတာ့
ဘယ္ေလာက္စိတ္ပူသြားတယ္ထင္လဲ ..."
" စိတ္ပူတယ္။ ဟုတ္လား ! အဟက္..."
စိတ္ပူတယ္တဲ့!
ခနဲ႔တဲ့တဲ့နဲ႔သူရယ္ခ်လိုက္တယ္။
သိပ္ရယ္ရတဲ့ပံုျပင္တစ္ပုဒ္ကို သူကို
လာေျပာျပေနတာမလား။
" ေဘဘီေဘး နီရိွတယ္ေနာ္...."
ေဘဘီေဘးယွဉ္ရပ္လ်ွက္ လက္ေခ်ာင္း
ခ်င္းယွက္ကာ ဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
ဒီမိန္းမဘယ္သူလဲ။ ေဘဘီရဲ့နာက်င္စရာ
ေတြဟာ ဒီမိန္းမနဲ႔ဘယ္လိုပတ္သတ္ေနလဲ။
သူဆီထပ္လာတယ္လို႔ထင္ခဲ့ေပမဲ့ တကယ္ေတာ့ ေဘဘီဆီကိုမွန္းသိလိုက္ရတယ္။
" ငါတို႔ၿခံထဲဆင္းရေအာင္ "
Jisoo စကားေၾကာင့္ ေဘဘီလက္တင္း
ေနေအာင္ပိုဆုပ္ကိုင္လိုက္သည္။
သို႔ျငားလည္း Jisooအၾကၫ့္ေတြက
သူဆီဘဲရပ္တန႔္ေနတယ္။
" က်မေရာလား "
"အင္း...သူတို႔ခ်င္းစကားေျပာ
ၾကပါေစ Jennie "
"ဟင့္အင္း....က်မဒီမွာရိွမွာျဖစ္မွာ။ ေဘဘီ
ကို သူတစ္ခုခုလုပ္လိုက္ရင္ဘယ္လို
လုပ္မလဲ။ ေဘဘီကို ဘယ္သူမွာထပ္
မနာက်င္ေစရေအာင္ က်မကာကြယ္ရမယ္ "
ေဘဘီအတြက္ သူရိွေနမွာျဖစ္မွာ!
ေဒစီတစ္ပြင့္ရဲ့ေသးငယ္တဲ့ပြင့္ခ်ပ္ေတြနဲ႔
ေနၾကာတစ္ပြင့္ကို အဆံုးမရိွကာကြယ္ေပး
ခ်င္တာမ်ိဳး။
" Jennie လာပါ။ Manoဘာမွာမျဖစ္ဘူး
ဆိုတာ Jisoo အာမာခံတယ္ "
သူ ကိုငံုၾကၫ့္လာတဲ့ေဘဘီရဲ့အၾကၫ့္မွာ လိုက္သြားပါဆိုတဲ့အၾကၫ့္မ်ိဳး။ ေဘဘီလက္ဖ်စ္ၫွစ္ဆုပ္ကိုင္လ္ိုက္သည္။
" အျပင္မွာ နီရိွေနမယ္ေနာ္။
နီ ရိွေနမွာမို႔ ဘာမွာေၾကာက္စရာမလိုဘူး "
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
