" ေဘဘီ ဘာလို႔အေစာႀကီးရပ္
ေစာင့္ေနရတာလဲ။ ကိစၥာရိွလို႔လား "
ကားမွတ္တိုင္ေလးမွာ ႂကြတ္ႂကြတ္အိတ္ထဲအပင္ေလးတစ္ပင္ဆဲြကိုင္လ်ွက္ေစာင့္
ေနရွာေသာ ေဘဘီ၊ရိုးရိုးတီရွပ္ေလးတစ္ထည္ကို ျဖစ္သလိုေကာက္စြပ္လာပံုရတာေတာင္၊
က်မရဲ့ ေဘဘီေလးကၾကၫ့္ေကာင္းေနတာထက္ပိုသာလြန္ေနတယ္။
ဘာလို႔မ်ားလဲ၊ ဘာလို႔မ်ားအဲေလာက္ေတာင္
ဆဲြေဆာင္မူရိွၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းေနရတာလဲလို႔ ပါးႏွစ္ဘက္ကို ၫွစ္ၫွစ္ၿပီးေတာ့ကို ေမးလိုက္ခ်င္တယ္။
အသည္းယားလို႔ လူေတြၾကားဆဲြဖက္နမ္းလို႔လဲ မျဖစ္ျပန္၊ ဆဲြဖက္နမ္းပစ္မဲ့ဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ေတာင္ ရွက္ရိပ္ေတြဝဲၿပီး ရင္ထဲလွပ္ခနဲ။
" ေဘဘီ ကားေပၚတက္ေလ၊ အဲဒီတိုင္းရပ္ေနေတာ့မွာလား "
" မတက္ေတာ့ဘူး နီနီေလး
ေဘဘီ အလုပ္ေျပးရအံုးမယ္ "
သူအလုပ္ေတြနဲ႔ မအားလပ္တဲ့ၾကားထဲ နီနီေလးကိုေစာင့္ေနရတာ။ခုေတာ့ေပးမသိဘဲထားတာ လႊတ္ခနဲေျပာလိုက္မိျပန္ၿပီ။
" အလုပ္၊ဘာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ "
နီနီ မသိေအာင္ေဘဘီ ဘာအလုပ္လုပ္ေနတာလဲ ။နီနီ ကိုထိန္ခ်န္ထားခ်င္တယ္ေပါ့ေလ "
" ဟိုေလ ညေနမွာေျပာမယ္ေလ၊ ဒီေန့အစည္းအေဝးရိွတယ္ဆို သြားေတာ့ေလ၊
ေဘဘီ ကိစၥာကအေရးမႀကီးပါဘူး "
နီနီေလး အၾကၫ့္ေတြကိုသူေက်ာခ်မ္းလာသည္။အဲဒီမ်က္ဝန္းေတြ ခုခ်ိန္စိုက္မၾကၫ့္ရဲေပမဲ့ေငးၾကၫ့္ခ်င္ေနတယ္။
ရဲတြတ္ေနတဲ့ႏႈတ္ခမ္းပါးစိုက္ၾကၫ့္မိေတာ့
တစ္ေန့ကအေၾကာင္းေခါင္းထဲေရာက္လာသည္။ ရင္ထဲရိွန္းခနဲ၊ျဖန္းခနဲဓာတ္လိုက္သြားသလို တုန္တက္လာသည္။
" နီနီဘဝမွာေဘဘီထက္အေရးႀကီးတာ
ဘာမွမရိွဘူး။ အဲဒီေတာ့ကားေပၚတက္မလား။
နီနီ ကိုယ္တိုင္ကားေပၚဆဲြတင္ရမလား"
သူကိုစိုက္ၾကၫ့္ေနရင္း ရွက္ေသြး
ေရာင္ေျပးေနတဲ့ ေဘဘီ ပါးႏွစ္ဖက္ကိုအျပစ္ေပးရမယ္။ ေဘးနားဝင္ထိုင္ေတာ့ အရင္ဆံုးရွက္ရိပ္သန္းေနတဲ့ ပါးျပင္ေလးႏွစ္ဘက္ကို
အရင္ဆံုးဖြဖြေလးနမ္းၿပီးအျပစ္ေပးလိုက္ရတယ္။
ေက်နပ္မူရဲ့လိႈင္းကေလးက ရွက္ရိပ္သန္း
လ်ွက္ ပင္လယ္ဆီျပန္ေျပးဆင္းသြားၾကတယ္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
