ေခါင္းအနည္းငယ္ေနာက္က်ိက်ိနဲ႔ႏိူး
လာတဲ့သူဟာ ညာဘက္လႊတ္ေနတဲ့ေနရာေၾကာင့္ေငါက္ခနဲထထိုင္မိတယ္။
ေဘဘီ!
တင္းက်ပ္ေနတဲ့ ဘယ္ဘက္လက္ေၾကာင့္
ငံုၾကၫ့္မိသည္။ သူလက္ဆုပ္ကိုင္၍ကုတင္
ေပၚေခါင္းတင္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ေဘဘီ။
ေဘးမွာလည္းေရဇလံုႏွင့္ပဝါတစ္ထည္ရိွ
ေနေလသည္။
ၾကၫ့္ရတာ ညတုန္းကသူအဖ်ားတက္ပံု
ေပၚတယ္။ သန႔္စင္ခန္းသြားခ်င္တာမို႔
ေဘဘီလက္အသာေလးျဖၫ့္ၾကၫ့္မိသည္။
ေျဖေလ်ာ့မသြားသၫ့္အျပင္ ပိုတင္းက်ပ္
သြားေလသည္။ နဖူးကဆံႏြယ္ေတြကို
ဖြဖြေလးထိေတြ့မိတယ္။
" ခုခ်ိန္ထိေဘဘီကိုပိုင္ဆိုင္ခြင့္ရ
တာဟာ အိမ္မက္မ်ားလားေတြးမိေနတုန္း။
ခုလိုဘဲေဘးနားအၾကာႀကီး ခ်စ္ေနေပးမွာ
မလား."
" ေသခ်ာတာေပါ့ အခ်စ္ရယ္။ ဘယ္ေတာ့မွာ
မခန္းတဲ့ပင္လယ္ေရလို ေဘဘီအခ်စ္ေတြ
ကလည္း သူတို႔နဲ႔အတူရိွေနလိမ့္မယ္။
ႏိူးေနတာၾကာၿပီလား။ေဘဘီကိုႏိူးလိုက္
ေရာ့ေပါ့။ေခါင္းကိုက္ေနေသးလား။
မနက္စာစားၿပီးေဆးခန္းသြားရမယ္ေနာ္ "
သူလက္ျဖည္ေလ်ာ့ေနတဲ့ နီနီေၾကာင့္ သူႏိုးလာခဲ့သည္။ တင္းေနတဲ့ လည္ပင္းကို ဘယ္ညာလွၫ့္လိုက္ေတာ့ ဂ်ိဳးဂ်ိဳးကၽြတ္ကၽြတ္အသံ
ေတျြမည္ကုန္တယ္။
နီနီနဖူးစမ္းၾကၫ့္ေတာ့ ခပ္ေနြးေနြးသာက်န္ေတာ့သည္။ စိတ္ခ်ရေအာင္ေဆးခန္းသြား
မျွဖစ္မည္။
" ေဘဘီႏိူးေနတာဘဲ။ အေပၚတက္
အိပ္တာမဟုတ္ဘူး။ လည္ပင္းေတာ့
နာေနေတာ့မွာဘဲ။ညကအဖ်ားတက္ေသး
တာလား။ နီနီ ကိုေရပတ္တင္ေပးရေတာ့
ေဘဘီတစ္ညလံုးမအိပ္ရေသးဘူးေပါ့။
နီနီေၾကာင့္ ေဘဘီပင္ပန္းသြားရၿပီ "
" ေဘဘီ မပင္ပန္းပါဘူး နီရယ္။
ေတာ္ပါေသးရဲ့ညကအဖ်ားက်သြားလို႔
ဘာလို႔ ေဘဘီမ်က္ႏွာဘဲၾကၫ့္ေနရတာလဲ။
အရမ္းေခ်ာလာလို႔လား။ "
" ေဘဘီမွာ နီနီကိုေျပာစရာတစ္ခုခုမ်ား
မရိွဘူးလား "
သူတို႔ၾကား စကၠန႔္အနည္းငယ္တိတ္ဆိတ္
သြားတယ္။
" ေဘဘီမွာ နီနီကိုမေျပာျပရေသးတဲ့အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ရိွတာ ဝန္ခံပါတယ္။တစ္ေန့ေန့ေတာ့ ေဘဘီေျပာျပမွာပါ။
ဘယ္ေန့လဲဆိုတာေတာ့ ေဘဘီကိုယ္တိုင္မသိဘူး။အဲဒီနာက်င္စရာ အပိုင္းအစေတြကို ဆဲြထုတ္ျပဖို႔ ေဘဘီကိုယ္တိုင္အခ်ိန္
လိုေနေသးလို႔ပါ နီရယ္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
