ဟင့္!
အသိရဲ့ေနာက္ျပန္ဆဲြမိလိုက္တာက တစ္ဖက္လူရဲ့လက္ကို၊ အင့္!ခနဲအာေမဍိတ္သံ၌
သူဟာ တစ္ဖက္လူနဲ႔ တံခါးၾကားထိခ်က္ျပင္း
သြားေလသည္။
တစ္ဖက္လူက သူရင္ခြင္၌ အျပစ္လုပ္ထားတဲ့ကေလးတစ္ေယာက္လို မ်က္လံုးေလးကလယ္ကလယ္နဲ႔ေမာ့ၾကၫ့္လာသည္။
" နီနီေလးက ဘာလို႔ဒီေရာက္ေနရတာလဲ။
နီနီမွန္းသိေတာ့ ေဘဘီဘယ္ေလာက္လန႔္သြားတာဆိုတယ္ထင္လဲ။
ဘယ္ေနရာေတြနာသြားေသးလဲဟင့္ "
သူမွာ ကိုယ့္နာတာထက္ နီနီတစ္ခုခုျဖစ္သြားမွာသာစိုးရိမ္ေနသည္။
လ်ွာေလးလစ္တစ္လစ္တစ္လုပ္ေနတာကို အသည္းယားလို႔ သူနာတာေတာင္ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ။
" ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ နီနီေၾကာင့္ေဘဘီ
နာသြားၿပီ။ အရမ္းနာသြားလားဟင့္၊ ေဘဘီ
ကို နီနီကစခ်င္လို႔ တကယ္ေတာင္းပန္တယ္ေနာ္ အခ်စ္ရယ္ "
သူကမ္းေပးတဲ့လက္ကို အားျပဳကာ ေဘဘီဟာရႈံမဲ့ကာထလာသည္။
"ေဆာရီးပါ အခ်စ္ရယ္...
ေဆာရီးပါေနာ္ "
အမွားလုပ္မိတာမို႔ မ်က္ႏွာငယ္ငယ္နဲ႔
မ်က္ႏွာေရ႔ွလက္ဖဝါးခ်င္းပြတ္တိုက္ကာ
ေတာင္းပန္မိတယ္။
" ခုန ေဘဘီ ကိုဘယ္လိုေခၚလိုက္တာလဲ "
အခ်စ္ရယ္တဲ့!
ခုန နီနီေလးက သူကိုအခ်စ္ရယ္
လို႔ေခၚလိုက္တာလား။
" ေဘဘီ လို႔ေခၚတာေလ "
ေဘဘီ ဘာေမးမွန္းသိေပမဲ့ သူတမင္ညစ္လိုက္သည္။ဒါေပမဲ့ေဘဘီ၏ မ်က္ဝန္းမွာလဲ့ေနတဲ့မ်က္ရည္ေတြက သူရင္ကိုဖေယာင္းသားလိုအရည္ေပ်ာ္ေစတယ္။
တကယ္ေတာ့ ေဘဘီဟာဝမ္းနည္းလြယ္သူ။
သူအားနည္းခ်က္ကို မာနဆိုတဲ့ဆူးနဲ႔အလႊာပါးေလးသာကာရံႏိူင္သူ!
" အခ်စ္ရယ္ ကေလးေလးရယ္ "
"......"
" အခ်စ္ရယ္၊ အခ်စ္ရယ္လို႔ ရင္ထဲမွာ စကၠန႔္နဲ႔အမ်ွေအာ္ေခၚေနမိေနတာ၊ဒီအခ်စ္ေလးေဘဘီက သိပါရဲ့လား၊ ၾကားေရာၾကားပါရဲ့လား"
" နီနီေလးရယ္၊ ေဘဘီကိုအဲေလာက္ေတာင္
ခ်စ္တာလား။ေဘဘီရဲ့ျဖစ္တည္မူက နီနီအေပၚ
အရမ္းေသးငယ္ႏူခ်ာသလိုခံစားလာရတယ္ "
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
