Jisooတို႔ေရာက္ကတည္းက ေဘဘီတစ္ေယာက္ သူအနားမရိွေတာ့တယ္။
တစ္ခ်ိန္လံုး Jisooနားကပ္ေနသလို
ကပ္ခၽဲြေနတာျမင္ေတာ့ သူကိုပစ္ထားခံ
ရသလိုခံစားလာရသည္။
ဒါေတာင္ Jisooတို႔ေရာက္တာ ေန့မကူးေသး။" Jen ငါဘာကူလုပ္ေပးရအံုးမလဲ "
ေဆးထားတဲ့ ပန္းကန္ေတြကို ေရစစ္တဲ့ေနရာေသခ်ာစီစီရီရီေလးတင္လိုက္သည္။
စိုေနတဲ့ လက္ကိုခ်ိတ္ထားတဲ့လက္သုတ္ပဝါ
မွာျဖစ္သလိုသုတ္လိုက္သည္။" ဘာမွာမရိွေတာ့ဘူး။ Rosé ခဏေနသူတို႔ကိုထမင္းစားရေအာင္ သြားေခၚေပးအံုး.."
"အင္း..ဒါနဲ႔နင္တို႔အဆင္ေရာေျပၾကရဲ့လား "
တိုးတိုးခ်တဲ့သက္ျပင္းသံ၌ မ်ိဳသိပ္ခံစားမူ
တစ္ခ်ိဳ႕ ေရာယွက္ေနတာ သူျမင္လိုက္ရတယ္။
ထို႔ေနာက္ တစ္ေန့ကဆိုၿပီး Jenဟာအေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ကိုေျပာျပလာ
ေလသည္။" အဲဒီမိန္းမႀကီး ဘယ္သူလဲဆိုတာ ငါမသိဘူး Rosé ။ ေဘဘီမွာ ငါကိုေျပာမျပႏိူင္ေသးတဲ့ အေၾကာင္းအရာတစ္ခ်ိဳ႕ရိွတယ္လို႔ ေျပာတယ္။ ေဘဘီနာက်င္မူေတြဆဲြထုတ္လာမွာ
ငါ သိရမဲ့ဆိုရင္ ငါမသိရလဲျဖစ္တယ္။
ေဘဘီကိုထပ္ၿပီးမနာက်င္ေစခ်င္ဘူး Rosé "" နင္တို႔ခ်င္းအဆင္ေျပရင္ ၿပီးေတာ့ပါဘဲ။
က်န္တာကေတာ့ၫွိယူၾကေပါ့။ ခက္တာက
အဲဒီမိန္းမက ဘယ္သူလဲဆိုတာဘဲ။
နင္တစ္ခုသိထားရမွာ နင္ကMano တရားဝင္လက္ထပ္ယူထားတဲ့ ဇနီးဆိုတာဘဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ နင္ဘာကိုမွာေၾကာက္ေနဖို႔မလိုဘူး။ "ထမင္းဝိုင္းထဲမွာ Rosé တစ္ေယာက္သာ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ေနေလသည္။
က်န္တဲ့သူေတြက ကိုယ့္စီကိုယ့္စီအေတြး
ေတြႏွင့္ တိတ္ဆိတ္ေနၾကေလသည္။" ဒီညငါ Jenနဲ႔အိပ္မွာေနာ္ Mano။ ဒီည
သူကိုအပိုင္ေပးရမယ္ "" ဟာ...မရပါဘူး။ မေန့ကလည္း ငါ....."
" ငါ....ဘာျဖစ္လဲဆက္ေျပာပါအံုး "
သူစကားကို Rosé ကေထာက္လာသည္။
နီနီ လွမ္းၾကၫ့္ေတာ့ ဟင္းခြက္ေတြကိုအေၾကာင္းမဲ့ ေငးေနတာေတြ့တယ္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...