" သမီးတို႔လည္း ဟိုျပန္ေတာ့မယ္ဆိုေတာ့
အေဖလည္းမတားခ်င္ပါဘူး။ ဒီအေဖအိုႀကီး
ကို ပစ္ထားခ်င္ၾကတဲ့ သမီးႏွစ္ေယာက္ေၾကာင့္ အေဖဘဝနဲ႔အေဖရိွပါေစေတာ့ "
ေယာက်္ားႀကီးတန္မဲ့ သမီးေတြေရ႔ွမ်က္ရည္ခ်ူျပေနတဲ့ Junban ကိုသူမအျမင္ကတ္ေနေတာ့သည္။ ဒါဟာကေလးေတြကို သတ္သတ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္ေနတာနဲ႔တူေနသည္ကို လူႀကီးျဖစ္ၿပီးမေတြးမိေလသလား!
" ဒီမွာ....ရွင္အတြက္လူႀကီးေစာင့္ေရွာက္ေဂဟာ
ရိွတယ္။က်မ မျပန္ခင္လိုက္ပို႔ေပးထားခဲ့မယ္။ ကေလးေတြေရ႔ွေယာက်္ားႀကီးတန္မဲ့ မ်က္ရည္က်ေနရတယ္လို႔ "
" ကိုယ့္ကလူႀကီးေစာင့္ေရွာက္ေဂဟာမေန
ခ်င္ပါဘူး။ မင္းေစာင့္ေရွာက္မဲ့ ေဂဟာေလး
ထဲမွာဘဲ ေနခ်င္တာ "
Junban ရဲ့အေနွာင့္အသြားမလႊတ္တဲ့စကား
ေတြေၾကာင့္ ကေလးေတြေရ႔ွသူမရွက္သြားရသည္။ ကေလးႏွစ္ေယာက္က သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို ႃပံုးစီစီႏွင့္ဘယ္ညာတစ္လွၫ့္စီလိုက္ၾကၫ့္
ေနၾကတယ္။
" ဒီအသက္အရြယ္ေရာက္ေနၿပီ။ကေလး
ကလားစကားေတြေျပာမေနနဲ႔ "
" ကိုယ္ငယ္မူျပန္ေနတယ္လို႔ဘဲ သေဘာထားလိုက္ပါကြာ "
သူစကားေၾကာင့္ သမီးႏွစ္ေယာက္သည္
ေခါင္းခ်င္းဆိုင္လ်ွက္ ခီြခနဲရယ္ၾကသည္။
သမီးေတြကို Junban မရွက္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီတစ္ႀကိမ္ေတာ့ Yon Mano
ကို သူလက္လႊတ္အရႈံးခံမည္မဟုတ္။
" အ...ေမ....အေမ က်မတို႔မရိွရင္
အေဖကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးဖို႔ အေဖကိုအေမဆီအပ္ခဲ့ပါရေစ။ အေဖကက်န္းမာေရးလည္း
သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး။ေစာက္ေရွာက္ေရးေဂဟာကိုေတာ့ အေဖကိုမပို႔လိုက္ပါနဲ႔။
အေမေဂဟာကိုဘဲေခၚသြားလိုက္ပါေနာ္ "
Jennie စကား၌ သူမမ်က္ရည္ေတြဝဲတက္လာ
ရသည္။ သူမကိုတစ္ခ်ိန္လံုးသမီးျဖစ္တဲ့Mano
ေၾကာင့္ ရန္ေစာင္ေနခဲ့တာ။ သူမကိုေဒါသေတြနဲ႔
ႀကိတ္မႏိုင္ခဲမရျဖစ္ေနတဲ့ ဒီကေလးက သူမကို
အေမတဲ့။ သူမသမီးကို အရမ္းခ်စ္တယ္
ဒီကေလးမေလး။ သူဘဝတစ္ခုလံုးနဲ႔ေတာင္လဲ
လို႔သူမသမီးကိုခ်စ္ျပရဲ့ခဲ့တဲ့ဒီကေလးမေလး။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
