ဝွီးခ်ဲေပၚမွာ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ အျဖဴေရာင္သတို႔သမီးေလးတစ္ေယာက္ရိွေနတယ္။
ေလာကရဲ့အနားသတ္မ်ဉ္းၿပိဳင္လို သတို႔သမီးဟာႏႈတ္ခမ္းေတြကို တင္းတင္းေစ့ထားဘဲမယ့္
အလွအပေတြကိုေတာ့ မကြယ္ဝွက္ႏိူင္ခဲ့။
ဒီအလွတရားေတြကိုေငးရင္း သူရဲ့ဝင္သက္ထြက္သက္ကို အနည္းငယ္ေနွာင့္ေနွးေစတယ္။
သူအခ်စ္ေတြနဲ႔ပိုင္ဆိုင္ရေတာ့မယ့္ သူရဲ့သတို႔သမီးေလး။ ဖာသာေရ႔ွရပ္ေနတဲ့
သူလည္း ဝွီးခ်ဲေပၚကသတိုးသမီးနဲ႔
တူညီဝတ္စံုဝတ္ထားေလသည္။ အဲဒီဝွီးခ်ဲကို သတိုးသမီးရဲ့အေဖဟာ မ်က္ရည္ဝဲကာ
အႃပံုးေတြေဝလ်ွက္ သူတို႔ဆီတြန္းလာေနတယ္။
ေနၾကာတစ္ပြင့္ကို ဝန္းရံထားတဲ့ေဒစီပန္းစည္းကို လွပစြာခ်ည္ေနွာင္၍ သတို႔သမီးဟာယုယစြာကိုင္ထားေလသည္။ ျမက္ခင္းေပၚမွာ ပန္းခင္းႀကီးတစ္ခင္းဖူးပြင့္ေနတယ္။အႃပံုးပန္းခင္းႀကီး။
သို႔ျငားလည္း ဝွီးခ်ဲေပၚက သတို႔သမီးရဲ့မ်က္ႏွာဟာ တည္ေနတယ္။ ဖာသာေရ႔ွရပ္ေနတဲ့ သတို႔သမီးရဲ့မ်က္ႏွာေပၚမွာေတာ့ အႃပံုးေတြေဝေနတဲ့ ပန္းေတြနဲ႔ျပၫ့္ႏွက္ေနတယ္။
ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ ရပ္သြားတဲ့ဝွီးခ်ဲေၾကာင့္
သူမ်က္ႏွာပ်က္သြားေလသည္။ ေသြးေတြက နားထင္ကိုေဆာင့္တက္လာၾကတယ္။ လူေတြဟာ တိတ္ဆိတ္ကုန္တယ္။
လက္ထပ္မၿပီးမခ်င္း အလံုးစံုေသာအရာကို သူစိတ္မခ်ႏိူင္။ သူရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ ဝွီးခ်ဲေပၚက
သတို႔သမီးကိုသာ စိုးရိမ္စိတ္ေတြနဲ႔ ၾကၫ့္ေနမိတယ္။ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ လက္ဖဝါးေတြကို ဆုပ္ခ်ည္ျဖန႔္ခ်ည္လုပ္ေနတာေၾကာင့္ တံေတာင္ဆစ္ထိ ေရာက္ေနတဲ့ အျဖဴေရာင္လက္အိတ္ရွည္ဟာ တင္းခနဲ၊တင္းခနဲ။ ဝွီးခ်ဲေပၚက သတို႔သမီးဟာသူကို စိုက္ၾကၫ့္လာတယ္။
ဟင့္အင္း... ခုခ်ိန္ဘာမွာမေျပာလိုက္ပါနဲ႔။
မေျပာလိုက္ပါနဲ႔!
ဝွီးခ်ဲေပၚက သတို႔သမီးလုပ္ရပ္ေၾကာင့္ သူခႏၶာကိုယ့္ေတာင့္တင္းသြားတယ္။ ဝွီးခ်ဲေပၚက သတို႔သမီးဟာ မတ္တပ္ရပ္လို႔သူဆီေလ်ွာက္လာေနတယ္။ လက္ခုပ္သံေတြဟာ ဆူညံစြာထြက္လာတယ္။ အနည္းငယ္ယိမ္းယိုင္သြား
တဲ့ ေျခလွမ္းေၾကာင့္ သူေျခလွမ္းေတြကို သတို႔သမီးဆီ ဦးတည္လိုက္တယ္။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
