တစ္ႏွစ္.....
ႏွစ္ႏွစ္.......
.
.
.
.
ဆယ့္ႏွစ္......
.
.
.
.
အခ်ိန္ေတြကရပ္တန႔္မေနခဲ့သလို သူတို႔ရဲ့အသက္ေတြလည္းရပ္တန႔္မေနခဲ့။ ရွစ္ဆယ့္
နားနီးၿပီးလို႔ေျပာတိုင္း ခုႏွစ္ဆယ့္ေက်ာ္ရံု
ေလးပါလို႔ ေသးေသးေကြးေကြးေက်ာျပင္
ေလးနဲ႔ျငင္းတတ္တဲ့အဘြားႀကီးတစ္ေယာက္။
အင္း....သူရဲ့ခ်စ္ရသူကအဘြားႀကီးေခၚရင္
မႀကိဳက္ဘူး။ Roséရဲ့ေျမးေတြကေတာ့ သူရဲ့
ခ်စ္ရသူကို ဘြားဘြားနီလို႔ေခၚၾကသလို
သူကိုလည္း ဘြားဘြားႏိုလို႔ေခၚၾကတယ္။
ေအာ္...ေျပာရအံုးမယ္။ က်မတို႔မဂ္လာသက္
တမ္းႏွစ္ႏွစ္ျပၫ့္မွာဘဲ Roséကလူႀကီးေတြစီ
စဉ္ေပးတဲ့လူနဲ႔လက္ထပ္လိုက္တယ္။သာယာ
ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးတစ္ခုကိုအခုခ်ိန္
ထိထိန္းသိမ္းထားႏိူင္ခဲ့တယ္။
Jisooyaa.... ?
အင္း...သူကေတာ့အပ်ိဳႀကီးဘဝနဲ႔အရိုးထုတ္
ေနေလရဲ့။က်မတို႔ဆီကိုလည္းမၾကာမၾကာ
လာလည္တတ္ေသးတယ္။က်မတို႔ႏွစ္ေယာက္
လည္း ႏိူင္ငံအႏွံေနရာအေတာ္မ်ားမ်ားခရီး
ဆန႔္လို႔သာေနရက္တိုင္းကို ဟန္းနီးမြန္းရက္
လိုဘဲ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္။
နည္းနည္းေလးမွေလ်ာ့ပါးမသြားတဲ့အခ်စ္
ေတြကို သံေယာဇဉ္ေနွာင္ႀကိဳးေတြနဲ႔ပိုရစ္ပတ္ခ်ည္ၾကတယ္။တြန႔္လိမ့္ေနတဲ့အေရျပားေတြနဲ႔လည္း ပါးျပင္ခ်င္းပြတ္တိုက္ခ်ည္တတ္ၾက
ေသးတယ္။
" ဘီဘီ အရင္ေသရမယ္ "
"........"
" ၾကားလားလို႔ ဘီဘီအရင္ေသရမယ္ "
" အမ္...ဒီအဘြားေလးဘာေျပာလိုက္တာလဲ "
" ၾကၫ့္... ဒီအဘြားႀကီးကမၾကားျပန္ဘူး။
နားဂ်ပ္တပ္ပါဆိုလဲမတတ္ဘူး "
" ဒီအဘြားႀကီးကၾကားပါတယ္ အခ်စ္ရယ္ "
ယိုင္နဲလာတဲ့သြားေတြေၾကာင့္ ကန္ထြက္
လာတဲ့ ေလေတြသည္မပီသႏိူင္။ေဘဘီလို႔
ေခၚသံသည္ဘီဘီသာ အသံထြက္ေလသည္။
အဲဒီအသံသည္ပင္ သူနာၾကားေနရတဲ့
သမုဒၵရာသစၥာ။ မလႊတ္ၿမွောက္ႏိူင္တဲ့ဒုကၡ
သစၥာမွာ ခ်ည္ေနွာင္ထားသည္ကား
သမုဒၵရာသစၥာ။
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
