" ဘယ္ေျပးမလို႔လဲေဘဘီ..."
အခုမွာဘယ္ေျပးမလိုလဲ!
မတ္တပ္ရပ္သြားတဲ့ ေဘဘီကိုဆဲြထိုင္ခ်ေတာ့
စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ျပန္ထိုင္ေလသည္။ တဂ်ီဂ်ီလုပ္ေနတာမို႔အလုပ္ကိစၥာေျပာေနတဲ့ Jisooကို
ျမန္ျမန္ျဖတ္၍ ကစားေနရေလသည္။
" ဟီး...ေျပးစရာလား။
မွန္သြားယူမလို႔ဟာ "
" အဲဒါ မွန္မဟုတ္ရင္ဘာလဲ ေဘဘီ "
" ဟီး....ေဘဘီေမ့သြားလို႔ "
ရူးဟန္ေဆာင္ကာ နီနီေမးဆတ္ျပတဲ့မွန္ကို ဘယ္ႏွစ္ႀကိမ္ၿမွောက္မွန္းမသိ သူထပ္ၾကၫ့္
လိုက္သည္။ မ်က္လံုးေတာင္ အလႊတ္မ
ေပးဘဲ ျခယ္ခံရတာေၾကာင့္ လူစင္စစ္က
ေန ပင္ဒါလံုးလံုးျဖစ္ေနေလၿပီ။
" ေဘဘီကို နီေျပာသားဘဲ နီနီကိုမစိန္
ေခၚပါနဲ႔လို႔ "
" ဟီး...အခုေတာ့ေဘဘီမိန္းမ
အေၾကာင္းသိသြားၿပီ "
မေန့ကဝယ္လာတဲ့ ဂိမ္းတစ္ခုကို သူစိန္ေခၚေကာင္းကာ ႏွစ္ေယာက္သားတူတူေဆာ့ၾကေလသည္။ ရႈံးတဲ့သူကမ်က္ႏွာေပၚ ေဆးျခယ္
ခံရမည္။ ခုေတာ့အရႈံးေတြပိုက္ကာ ဝက္ဝံလူသားျဖစ္ေနေလၿပီ။
" ေရာ့....ေဘဘီအလွၫ့္..."
" ဟုတ္လို႔လား နီရယ္။ နီ အလွၫ့္
မဟုတ္ဘူးလား "
ၿပိဳက်လုလုျဖစ္ေနတဲ့ ပင္ဂြင္းရုပ္ေလးဟာ
ေဘးနားက ဆဌဂံအတံုးေလးကို သူ
တူနဲ႔ထုခ်လိုက္ရံုနဲ႔ ၿပိဳကာက်လာေတာ့မည္။
ဒါဆိုသူထပ္ရႈံးအံုးမည္။ အဲဒီအရႈံးေတြထဲမွာ
သူေက်နပ္စြာေပ်ာ္ဝင္ခံေနသည္။
" ႏိူင္တဲ့သူကနမ္းေၾကးဘဲလုပ္ခဲ့ရမွာ
အခုေတာ့..."
သူတိုးတိုးေလးေရရြတ္မိတယ္။
" ဘာေတြ ပြစီပြစီျမည္ေနတာလဲ "
" ဟီး....ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး.."
ပင္ဂြင္းေလဟာ မဟုတ္လဲၿပိဳဆင္းမွာမို႔
ဆဌဂံတံုးေလးကို သူ ခပ္နာနာေလးထု
ခ်လိုက္သည္။ ၿပိဳဆင္းသြားတာဟာ
ဝမ္းသာအားရပါဘဲ။
* ဂြမ္း....*
"ေယး.....ေယး....ဒီတစ္ႀကိမ္လည္း
ေဘဘီရႈံးၿပီ။ ကဲ...ကဲ အရႈံးသမားေလး
ဒီဘက္တိုးေပးပါအံုးေနာ္..."
YOU ARE READING
နှောင်ကြိုးရဲ့အလွန်
Fanfictionကျမမှာ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းဖို့ ကြိုးလေးတစ်ချောင်းနဲ့ချည်နှောင်ထားတဲ့ ချစ်ခြင်းမေတ္တာတရားတစ်ခုဘဲရှိတာပါ။ အဲဒီချစ်ခြင်းမေတ္တာနဲ့ဘဲ အန်ကန်သမီးတင်တောင်းမှာပါ Manoban >>>> နီနီ ဥယျဉ်ထဲမှာ နီနီ ပျိုးထားတဲ့ပန်းက ဒီတစ်ပင်တည်းသာ၊ အဲဒီအပင်လေး နေရောင်ခြည်ရပြီ...
