My Tomboy Sexytary

Chapter 10 TO PALAWAN

Mattheus's POV

"Let's have a dinner date! Yeah, that's it. Kung ayaw mo na lumabas at samahan ako magshopping, mag dinner date na lang tayo." I looked at her and nodded.

We're at my office, it's Jane. It almost a week since I've knew that she already here in Manila. Mag-iisang linggo na rin nang mangyari 'yon. I w-was stunned.

*FLASHBACK*

"Meeting niyo na po kay Ms. Howell, Sir." bungad nito.

O_O? saglit akong natigilan.

'Jane?'

Napatayo ako at ngali-ngaling naglakad. Hindi ko ito sinagot, nauna na akong lumabas ng office.

'Bumalik na si Jane?' napangiti ako sa naisip.

I need her to give me back the necklace that the girl gave me back then. Matapos kase naming maghiwalay ng araw na 'yun days passed by ay nagkabalikan kami ulit.

**FLASHBACK OF FLASHBACK**

I'm sitting at the edge of my bed, thinking how this necklace ease the pain that I'm feeling right now.

"Hindi kita kilala pero pakiramdam ko dapat sa 'yo ko 'to ibigay.... Paglipas ng panahon at dumating araw na hindi na 'yan masakit. Ibalik mo 'to sa 'kin...... Pahiram ko lang 'to sayo kase nakakatanggal 'yan ng sakit dito. Yung kirot, mawawala."

'That girl....'

Tumatak na sa isip ko ang salitang 'yan na sinabi niya. Hindi ko alam kung paano nangyari but it works. The pain, it's not that hurtful as it was before.

Hinimas ko ang hugis pusong pendant nito. Unlike to other necklace that I've seen before, It's more unique on it's own way. Bawat haplos ng kamay ko rito ay ramdam ko kung gaano ito kamahal sa babaeng 'yun.

Of how sentimental it's value for her. Halatang alagang-alaga kase ito na mukhang bagong-bago pa kahit sa tansya ko ay matagal na ito.

"Nova!" sigaw ng babae mula sa likuran ko ang nagpa-angat ng tingin sa 'kin.

Lilingunin ko pa lang sana ito nang yumakap na ito sa likod ko. Umiiyak na tila nasasaktan, humihingi nang tawad.

O_O

Nagulat ako nang makita na si Jane iyon.

"Jane?" Nagugulat ko pang sabi.

"I-Im sorry, please forgive me I would not do that stupid decision again. I promise you that no any other man can replace you here," tinuro nito ang dibdib.

Hindi ako galit, wala akong sama nang loob o kahit tampo sa kanya. Ang tangi lang nararamdaman ko ay sakit. Masakit na isiping na gawa niya pa akong ipagpalit.

I GAVE HER a second chance... weeks later after naming magkabalikan naramdaman ko na ang biglaan nitong panlalamig muli. Kinagabihan, inaya ko siya na mag dinner kami sa isang restaurant. Pumayag naman ito at natuloy ang dinner date namin ng gabing 'yun.

"This was so boring, Nova... Paulit-ulit na lang ang rotation ng relationship natin! And your too busy managing your company kaya ang konti na lang ng oras mo sa 'kin." Kasalukuyan kaming kumakain ng magsalita ito. Gulat ko naman siyang nilingon dahil sa narinig, naibagsak pa niya ang hawak na fork. "Ihahatid mo ako sa work, sabay na maglalaunch, texting, calling, sasama ka sa 'kin mag shopping pero napipilitan ka pa minsan and this! A dinner date! Gosh!" napasintido pa ito.

"So you're saying that I am a boring boyfriend is that what you mean to say, Jane?" seryoso kong tanong pero hindi ito nagpatinag.

"I'm pointing here is just that! Ever since na naging tayo wala ka man lang naibigay sa 'kin like jewelries or something that fit to my fashion as a designer. You can't also spend your time with me when I ask you for a vacation!" mataas na ang tono na sabi nito kaya naagaw niya ang atensiyon ng mga nakakarinig. Sumandal pa ito sa upuan.. "I like the necklace your holding, the day that I cried in front of you on your room."