Zombious Era

Chapter 31 - Killed

M i s s y ' s | P o V

Akmang tatakbo na ako palabas ulit pero may biglang humila sa pulsuhan ko at pumasok na ako sa loob. Sinarado ni Noah ang pinto at nilockan.

Damn! Si Zia 'yun! B-but, no! Hindi s'ya 'yun! B-buhay pa s'ya right!? Buhay pa s'ya at aalm kong namamalik mata lang ako.

"Ano na naman ang pinanggagawa mo, Missy!?" Swan exclaimed but I remained silent. "You almost died out there if Claire didn't pull you!?" she scolded me.

"Please calm dowm, Omy. Intindihin mo na lang s'ya." sabay lapit ni Steph kay Swan at may binulong kaya nanahimik naman si Swan.

But, damn! Hindi s'ya iyon! S-she's still alive. I-I'm still hoping she isn't dead.

'Argh! Missy! Ba't ayaw mong kalimutan si Zia! Please move on!' other sidr of my brained shouted from frustration. 'I-I can't. Hindi ko k-kaya. I'm a weak person. Sa sobrang close namin, hindi ko makayanang mawala s'ya sa tabi ko.' my own self answered.

Call me crazy but yes I am right now! Ang gulo!

I want to move on, but my body and mind can't. Maybe, m-maybe I can't do it at all.

'Argh! Cut the crap Missy! Just clear your mind! 'Wag kang magpabigat this time! Lalo na't kailangan ka ng mga kagrupo mo!' my mind said that made me kind a bit calm.

'Right! I have to stay focus. She isn't Zia anymore. She is just a Zia clone with her costume! Right!' trying to fool myself.

Oh! Damn! I am so fuckin' crazy! Naguguluhan ako.

"Shall we go now?" nabalik ako sa katinuan ng tinapik ako ni Noah sa balikat. I nodded and smiled. Here goes this plastic smile again.

Lumakad kami at inikot ang buong computer shop. Usually, puro computers, headphones, and monitors we're in each desk.

Lumingon ako kay Noah na linalagyan ng lamesa ang pinto, tinutulungan rin s'ya ni Claire at Swan.

"Missy?" teka, sino 'yun?

"Missy! Over here!" boses ng babae, pamilyar na boses ng babae.

"Missy! Tulungan mo ako!"

"Kakalimutan mo na ba ako?"

Mga sigaw sa isipan ko. Damn.

Lumingon-lingon ako sa paligid. Sa likuran ko, nakatayo. S-si Zia.

Totoo ba 'to!?

Si Zia ay nakatayo, nakaputing bestida at may luhang pumapatak sa pisngi n'ya.

"Zia." bulong ko sa hangin.

"Kakalimutan mo na ba ako!?"

"H-hindi, Z-Zia. "

"Kinalimutan mo nga ako. Manloloko ka! Tinulungan ko na nga kayo tapos ngayon kakalimutan mo lang ako!?" she shouted.

"H-hindi, nagkakamali ka Zia. H-hindi kita makakalim--"

"Sinubgaling! Alam ko ang lahat ng plano mo! Sinabi mo sa sarili mo na kakalimutan mo ako! Ang sama mo! B-binuwis ko ang buhay ko para may makain k-kayo tapos ano, ha!? K-kakalimutan mo lang a-ako ng ganun-ganun l-lang!" tumulo na ang luha ko.

"H-hindi Zia, hindi kita kinalimutan. G-gusto ko l-lang makamo--"

"Ang sama mo! Gusto mo akong kalimutan! Binigay ko na nga ang lahat pero nagawa no pa akong kalimutan! Sinusumpa kita! Mamamatay ka sana!" sigaw n'ya at unti-unting nawawal sa paningin ko.