Zombious Era

Chapter 9 - The School

—Ziexa's PoV—

Maaga akong nagising at kinusot ang aking mata. Inalis ang mga 'di kaaya-ayang morning star.

Nakita kong tulog pa ang lahat. Kaya napagdesisyunan ko muna na lumabas kahit kunti.

Wala pang zombies. Pero for sure ay lalabas na sila mamaya.

May ilang malapit na stores dito so I decided to go inside. Sa loob ng 7-Eleven.

Kumuha ako ng isang paperbag na nasa counter at kumuha ng iilang pagkain at tubig.

Maingat at sinubukan kong huwag gumawa ng kung ano mang ingay pagkatapos ay bumalik na ako nang bus.

"Oh san ka na naman nanggaling?" tanong ni Lexa.

"Ah, kumuha ako ng pagkain. Eto oh. May tinapay dito at peanut butter. Mag-almusal na tayo." aya ko sa kanya.

Nagising na rin sila Ailen at Missy.

Kinuha nila ang plastic spoon at nagscoop ng peanut butter saka nilagay sa tinapay at kumain. Kumain na rin ako syempre. Wala nang oras para mag-inarte pa.

Kumuha na rin ako ng tubig at uminom.

"So, saan tayo next na pupunta?" tanong ni Missy.

"Let's look for other survivors. The more teammates we have, the bigger chance that we will survive in this apocalypse." sagot ko sa kanila.

"Yeah. Look for teammates and then kill 'em." seryosong singit ni Josifina.

Naguluhan may ako ay agad na nagproseso sa isip ko na galit sya.

"Huh? Anong sinasabi mo?" naguguluhan kong tanong sa kanya pabalik.

"Bobo ka ba? O tanga!? You saved this guy and let Adrian die there? Ano 'to? Buy one and lose one? Dumagdag nga ng isa ay nabawasan naman kaagad!" he bursted out.

"No, it was ang accident!" paninindigan kong sagot sa kanya.

"No, sinadya mo 'yun! Because of this guy? You wanted to save this guy but in other hand you let Adrian die out there?" galit nyang salta.

"Hindi ko ginustong makagat sya. He gave up that's it." paninindigan ko.

"Sinadya mo iyon! Kung hindi ka sana nagpakabayani para iligtas ang putang inang lalaking 'yan ay 'di mamamatay si Adrian!" sigaw nya.

"Yo! Bro, calm down. It's not her fault kung bakit nya ako linigtas. And it's also not her fault why that guy died." pagkampi sa akin ni Lucas.

"Aba't sumasagot ka? Sino ka ba sa palagay mo aber!? I may be a gay but I know what's wrong. At wala kang alam sa nangyari kaya manahimik ka jan!" asik pabalik mo Josi.

"Dahil din sa inyo, namatay si Charles! You know what, pabigat lang kayo dito! So go! Umalis kayo sa bus na ito tutal si Alex naman ang nakakita at kayang makapagdrive nito. So go and don't ever come back!" pinal nyang sinabi kaya napaluha na ako pati na rin si Missy.

"Mag-aaway na lang ba kayo dahil doon?" tanong ni Lexa na ikinatahimik ni Josi.

"Sa palagay nyo matutuwa ang dalawa ng makitang nag-aaway ang mga tao na niligtas nila na nagdahilan ng ikinamatay nila?" dugtong pa ni Lexa.

"Kaya sana naman Josi, intindihin natin ang sitwasyon. Stop the childish acts. We have to work together as a team. Paano na lang kung aalis talaga sila? Tatlo na lang tayo matitira. And what if bumawas pa ng isa? We can't fight those billions or thousands or trillions of zombies by the three of us. We need to grab each others hand and help each other. That's why Charles and Adrian risked their life kasi gusto nilang makitang nagtutulungan tayo. They want to see us work as a team at they risked their life para lang sa atin. So we have to show them it's worth it that they risked their life. Kaya please lang, stop the fight." sabi ni Lexa kaya natigilan naman si Josi.